Parijs!

Voor de rest van de dagen hebben we een hostel geboekt. De goedkoopste die we konden vinden. Ons kamertje is simpel maar van alle gemakken voorzien, ontbijt is ook inbegrepen. Tussen 11:00 en 15:00 mag niemand zijn kamer in, dan komt de schoonmaakploeg haar ronde doen. Omdat er geen mogelijkheid is om te koken in het hostel betekend dat maar 1 ding: uiteten, 2x per dag! 

Nou is het bepaald niet moeilijk om voor een schappelijke prijs in Parijs een eettentje te vinden. Iedere straat heeft tenminste 1 bakkerij, 1 slagerij en ergens tussen de 1 en 10 restaurantjes. We eten onze buiken rond Indisch, Italiaans, kaasfondue, patisserie, kebab, vietnamees noem het maar op. Maar er is een tent in het bijzonder die we willen aanraden aan iedereen die dit leest. 

Kerf de naam “Bouillon Chartier” ergens in je gedachten en mocht je ooit in Parijs belanden ga hier dan zeker even heen. Het principe is simpel: eenvoudige klassieke gerechten, van een hoge kwaliteit, voor een lage prijs. Wanneer we bij het restaurant aankomen voelen we ons in eerste instantie een beetje underdressed.  Een klein gangetje leidt ons naar een chique ogende houten gevel waar een kelner in pak staat te wachten. “Table pour deux?” vraagt hij als wij nog een beetje aarzelend aan komen lopen. “Oui”.  Zonder verdere conversatie loopt hij voor ons uit en wijst ons een tafeltje. De tent is bijna tot de laatste stoel gevuld en wij worden aan tafel gezet bij  twee oudere dametjes die bezig zijn aan hun hoofdgerecht. Ze lijken het gewend dat er twee wildvreemden bij komen zitten en schenken verder weinig aandacht aan ons. Verder is het restaurant gevuld met alle lagen van de samenleving, zo lijkt het. We wanen ons 100 jaar terug in de tijd. Antieke meubelstukken, hoge versierde plafonds, kitscherig bestek, rode tafelkleedjes en alle kelners keurig gekleed in een gilet met strik. De gezelligheid hangt hier voelbaar in de lucht.

Onze rekening wordt tijdens het bestellen op het tafelkleed gekrabbeld en uit het hoofd uitgerekend. We kijken onze ogen uit naar voorbij vliegende obers die meer borden vast lijken te houden dan ze vingers hebben. Flessen wijn worden onder de ellebogen geklemd en zo komt de ene na de andere ober de keuken uit gevlogen. Niemand zal hier iets te kort komen. Wij dus ook niet, het eten was heerlijk. 

De Eiffeltoren en al die andere bezienswaardigheden waren trouwens ook best leuk. De laatste dag in Parijs kan wat ons betreft niet vlug genoeg voorbij zijn. We hebben het goed naar ons zin gehad maar staan te trappelen om de fiets weer op te stappen. Op naar Tours!