Overzicht dag 344 - 357
12 oktober - 25 oktober 2023
497
Km’s Gefietst
6700
Hoogtemeters
10
Etappes
1
Mankementen
Agrigento
We trekken het binnenland in. De eerste dag is nog redelijk vlak (deels langs de kust), dus we proberen zo ver mogelijk te komen. Eerst moeten we Catania nogmaals doorkruizen. Dit zijn langzame kilometers door druk verkeer, kleine straatjes en slecht geparkeerde auto’s. Als we bijna de stad uit zijn, vullen we nog snel ons water aan. De fontein die we op een plein zien staan, doet het helaas niet. Maar alle mensen er omheen schieten meteen te hulp en voor we zelf een hulpvraag konden stellen, zijn onze bidons al gevuld bij de cafetaria op de hoek.
Koffie
Rond 17.00 uur gaan we opzoek naar een slaapplek. De laatste kilometers hebben we de wind in de rug gehad dus we zijn aardig goed opgeschoten. Campings zijn er niet, dat wisten we. Maar echt wildkamperen zit er ook niet in; overal waar we kijken zien we akkerbouw. Prima om onze tent op te zetten, maar in zulke gevallen vragen we het liever aan de eigenaar. Uiteindelijk zien we iemand op een veld lopen. We wijzen naar onze tent, “uno notte”, en jawel we mogen onze tent opzetten. We hadden nog een stapel pannenkoeken in de tas zitten dus koken hoeft niet meer. De volgende ochtend zitten we in het ochtendzonnetje voor onze tent als er een breed glimlachende man naar ons toe komt gelopen (de zoon van de boer, denken we.) In beide handen twee dampende bekertjes koffie. We moeten met hem om de foto en hij wil ook een foto van ons met onze fietsen. Dit ziet hij niet vaak.
Verse melk
Niet veel later komt de boer die we gister spraken ook nog even langs. Of we nog iets nodig hebben en als we willen kunnen we gerust nog een nachtje blijven. Vriendelijk slaan we zijn aanbod af. Brood? Nee hebben we niet nodig. Bier? Ja graag, maar het is 8 uur ’s ochtends en het wordt straks 30 graden dus laat maar zitten. Ei? Niet handig. Melk dan? We komen duidelijk niet weg voordat we tenminste iets van deze man aannemen. Melk it is. Maar we hoeven niet zoveel, onze tassen zijn al vol en zwaar genoeg. Het wordt 2 liter!
Even later zijn we dankbaar voor de koudemelk. We beginnen al snel flink te klimmen en de melk, die recht van de koe komt, geeft ons veel energie. Hij is dan ook binnen het uur al op.
Heuvels en bergen
Het binnenland van Sicilië is heuvelachtig. Of bergachtig. Daar twijfelen we aan, want we weten niet wanneer een heuvel een berg wordt. Het is in ieder geval erg mooi en we zien veel wijngaarden, olijfbomen en andere gewassen op de vruchtbare vulkaangrond. Het is duidelijk ook brand-seizoen. Veel velden staan in de fik of zijn zwartgeblakerd en we ruiken de vers afgebrande restanten na de oogst. Dat betekent ook dat we onze kampeerplek voor vanavond extra goed uit moeten kiezen. Dit keer zien we namelijk niemand lopen en het begint al laat te worden. We fietsen een erg rustig weggetje in dat helaas niet meer in al te beste staat is. We zien tot onze verbazing toch twee tegemoetkomende auto’s. De laatste ervan stopt en vertelt ons dat de weg doodloopt. Omkeren dus. Tijd om ergens anders heen te fietsen, is er niet meer. We zetten onze tent op aan de rand van een olijfbomengaard en gaan lekker slapen. De volgende dag kijken we wel weer naar onze route.
De vallei van de tempels
Via een andere weg dan gepland, maar niet veel langer dan gepland, fietsen we naar Agrigento. We hebben drie flinke dagen achter de rug en twee nachten wildkamperen. We wassen ons zo goed als dat gaat als we wildkamperen, maar nu zijn onze oksels blij met een fatsoenlijke douche.
De volgende dag bezoeken we de vallei van de tempels. Het grootste Griekse tempelcomplex dat er gevonden is, buiten Griekenland. De meeste tempels liggen plat maar een aantal zijn verrassend goed bewaard gebleven. Bijzonder om daar tussendoor te kunnen lopen.
Ons volgende bezoek is die aan de Turkse Trappen. Een witte klif die door de jaren heen is afgesleten en als een “trap” de zee in verdwijnt. Voorheen mocht je over de trappen lopen maar helaas, of misschien maar beter zo, is dat al een tijdje verboden.
Het labyrint van Agritento
Na een bezoek te hebben gebracht aan de vallei van de tempels, Agrigento zelf en de Turkse trappen, is het tijd om het eiland opnieuw te doorkruisen richting Palermo. We plannen een tocht van 3 dagen langs de grotten van Gurfa en gaan vol goede moed op pad. Na een aantal kilometer de berg op fietsen, komen we op een weg waar een “verboden voor fietsen” bord staat. Shit, dat was wel de route… Het is een provinciale weg en daar zou je normaal gesproken op mogen fietsen. We staan even te dubben en de kaart te bekijken, maar veel alternatieve wegen in de buurt zien we niet. De weg is super rustig, dus we besluiten toch de route te vervolgen. Na een paar kilometers komen we uit op een kruising met alle kanten nogmaals de borden “verboden te fietsen”. Tja, 1 bord negeren dat kan, maar dit is wel erg duidelijk dat het niet mag en de weg is ook een stuk drukker. Een klein stukje terug is nog wel een weg waar we in lijken te mogen. We besluiten die weg te volgen in de hoop dat we dan via een omweg alsnog de goede kant op kunnen. Maar de afslag die we in gedachten hadden, heeft ook weer zo een mooi bord staan.
Verder uit koers
We besluiten weer de andere kant op te gaan (nog meer naar het westen i.p.v. het noordoosten), omdat daar nog een weg loopt waar we wel op lijken te mogen. We fietsen verder door het heuvelachtige gebied en komen dan uit op een kruising waarbij wederom op alle wegen het “verboden te fietsen” bord te vinden is. Inclusief de weg waar wij zojuist vanaf komen. Oeps.. Naja, het fijne is dat het geen drukke wegen zijn. We besluiten richting de kust te gaan om daar eens koffie te drinken en de route nogmaals goed te bekijken. Het weer is erg dreigend, dus we hopen voor de bui binnen te zitten. Als enigste weggebruikers, fietsen we de weg af (waar we dus niet mogen fietsen) richting de kust, waar we hopelijk wel mogen fietsen. Inmiddels hebben we al 30km gefietst en zijn we hemelsbreed 10km “verder”, alleen dus wel de verkeerde richting op.
Een andere route
We besluiten om de grotten te schrappen en plannen een route via het noordwesten. Vandaag houden we het mooi voor gezien. We kunnen er gelukkig om lachen. We weten nu dat dit niet vaak voorkomt en we zijn gelukkig fit genoeg om die extra kilometers te fietsen. Maar als dit regelmatig voor was gekomen in de eerste weken van onze fietsreis, dan betwijfel ik of we na Santiago de Compostela nog verder waren gefietst.
Palermo
De volgende ochtend stappen we weer vol goede moed op de fiets. Dit keer komen we geen verboden te fietsen borden tegen. Het is opnieuw heel erg rustig op de weg en we zien tegen de avond ook niemand in een veld lopen. We zien wel weer overal akkers in brand staan, dus we moeten onze plek voor vanavond weer goed uitkiezen. Dit keer wordt het een wijngaard. Die branden ze niet plat. Wanneer het begint te schemeren, duikt er een vos op. Hij, of zij, houdt afstand maar is zeker niet bang voor ons. De volgende ochtend komt mevrouw (we maken er maar een vrouwtje van) Vos ons ook nog even gedag zeggen.
We maken nog een laatste flinke klim en dan maken we een lange afdaling Palermo in. Het verkeer in Sicilië is op z’n zachts gezegd al dramatisch te noemen, maar in Palermo bereikt het een dieptepunt. Er komt nog ooit een lange klaagzang over het verkeer in Sicilië, en Palermo in het bijzonder. Maar dit is niet het moment. Niet de plek. Tijdens het schrijven van deze blog is de positieve zin allang weer teruggekeerd, laten we dat zo houden.
De boot naar Napoli
Op 20 oktober 2023 pakken we dan de boot naar Napoli. Het is een tochtje van ongeveer 13 uur en rond een uurtje of 10:30, 21 oktober 2023, komen we, met wat vertraging aan in de haven van Napoli. Het regent. Hard. Dat is wat anders dan de 30 graden die we in Palermo nog hadden. De regenkleding gaat dus weer aan en we fietsen naar onze eerste stop: de fietsenmaker. Het is tijd voor nieuwe buitenbandjes. We mogen de werkplaats gebruiken om onze bandjes te vervangen en we krijgen hulp van de vakmannen die in de winkel werken. Wanneer we klaar zijn, is het ook gestopt met regenen. Op naar onze tweede stop: Pompeii.
Het verkeer is nog steeds niet al te best, maar vergeleken met Palermo is het hier een oase. Er is echter een heel erg groot nadeel. Namelijk dat de fietspaden gek genoeg veel overeenkomsten vertonen met een glasbak. En jawel, een lekke band is het resultaat. Moet je ook maar niet door een glasbak fietsen. Eigen schuld, lekke band.
Pompeii
Maar een fietsbandje plakken is geen enkel probleem. De leden van fietsvereniging het verende voorvorkje zijn inmiddels kampioen banden plakken dus we kunnen snel weer door. In de avond bellen we nog een aantal fietsenmakers om te vragen of ze fietsdozen hebben. Een kleine 2Km van de camping vandaan hebben we beet. We fietsen er maar meteen naartoe. Hebben we dat alvast geregeld.
De dag erna bezoeken we Pompeii, het is een stuk groter dan we dachten dus we lopen er een aantal uur rond. Erg mooi om te zien dat ze nog steeds bezig zijn met de opgravingen en een aantal huizen zijn erg goed bewaard gebleven.
Singapore
Een dagje Napoli kan dan ook niet ontbreken en dan is het echt tijd om Italië, en Europa achter ons te laten. We fietsen midden in de nacht naar het vliegveld van Napoli, met die grote fietsdozen achterop, en beginnen aan het ontmantelen van onze fietsen. Het gaat vrij soepel. Ook het inchecken is geen enkel probleem, al onze bagage kan mee als “special luggage” er wordt verder totaal niet moeilijk gedaan. Gelukkig maar. Om 10:05uur, met 25 minuutjes vertraging stijgen we op. Het vliegtuig waar we inzitten maakt een tussenlanding op Istanbul en dan vliegen we door naar Singapore.
Na bijna een jaar onderweg te zijn, is het tijd voor alweer een nieuwe fase van onze reis. Zuid-oost Azië is onze volgende bestemming.
Weer een prachtig verhaal, Julie genieten nog steeds, das mooi. Een fijne voortzetting van Julie avontuur in Azië.
Ik geniet van jullie reisverslag,ik kwam op jullie site vanwege de tocht naar Santiago maar blijf jullie volgen tijdens jullie mooie tocht.
Veel plezier.
groeten ruud
Veel plezier in Azië! Heel leuk om te lezen weer, Succes
Zo zeg, een hele onderneming. Mooi verhaal, leuk om te lezen. En inderdaad, je zou er een boek van kunnen maken. De belevenissen van Rob en Isabella😄
Op naar de volgende uitdaging. Veel plezier in Azië.
Wat een leuk geschreven blog! Ik heb deze met veel plezier en ” oh” s gelezen en dan was ik nota bene al van veel op de hoogte. Je kan er een boek van maken, dat wordt zeker een succes!
Ik kijk uit naar jullie volgende blog, uit Azië!
Heel veel plezier in Azië .
zal weer heel anders worden.