Overzicht dag 397 - 424
4 december 2023 - 1 januari 2024
1316
Km’s Gefietst
6840
Hoogtemeters
22
Etappes
1
Mankementen
Thailand deel 1
De tijd vliegt! Voor je het weet is het alweer 2024. Dat betekent dat wij alweer een maand in Thailand zijn. De hoogste tijd dus voor een update. Want de afgelopen maand hebben wij ook zeker niet stil gezeten.
13 keer 1000
Na een heerlijke rustdag in Betong voor pasfotoās maken, paspoort kopieĆ«n regelen, simkaarten halen, en visum proberen te verlengen (helaas, dat kon deze dag niet), fietsen we door richting Yala. De weg is prachtig en er is geen toerist te bekennen. We zijn zo bezig met genieten van het uitzicht, dat we zelfs onze 13.000 km mijlpaal missen. Dan maar een foto van de 13.001,5 kilometer. Het is ook maar een nummertje.
Kamperen
We fietsen door naar een nationaal park. We hebben gehoord dat je bij nationale parken eigenlijk altijd kan kamperen. Bij aankomst blijkt dat het nationaal park eigenlijk na vanavond sluit voor een maand om de natuur te laten herstellen. Terwijl wij rustig kijken naar wat andere mogelijkheden, wordt er door de rangers al gebaard dat we even moeten wachten. Na paar telefoontjes wordt ons verteld dat we mogen blijven slapen, maar dan wel zonder te registreren, want eigenlijk is het park al dicht. Of we dat goed vinden. Een gratis nacht in een leeg nationaal park, waar we onze tent droog kunnen neerzetten onder een overkapping? Dat klinkt ons als muziek in de oren. Vooruit dan maar weer.
Eten bestellen
Ons avondeten halen we op straat bij een tentje wat we een paar meter terug al hadden gespot. Thais kunnen wij niet, Engels kunnen zij niet en er is geen menu. De jongen achter het kraampje kijkt een beetje beduusd. Maar dan komen er wat vrouwen aangelopen en ook al spreken we elkaars taal niet, zij hebben haarfijn door dat wij gewoon een bordje eten willen. Geen probleem, we mogen gaan zitten, krijgen water en ze gaan aan de slag. 10 minuten later wordt de tafel vol gezet met heerlijk eten. We hebben geen idee hoe de gerechten heten, maar we hebben er van genoten!
Is hij echt?
In Yala doen we onze 2e visa poging, maar hier krijgen we te horen dat we te vroeg zijn. Dan proberen we het wel in de volgende stad. 3 keer scheepsrecht, hopen we op. Van Yala gaan we richting Songkhla en vervolgen we de route langs de kust. Onderweg komen we langs een prachtig tempel complex. Terwijl Isabelle van buitenaf een foto aan het maken is, gebaard een vuilnisman dat we het terrein op moeten komen. Hij wijst in de richting van de prachtige stoepa. Daar moeten we zijn. Een beetje onwennig lopen we met onze fietsen die kant op. Ik heb snel een blouse om mijn benen geknoopt zodat mijn knieĆ«n bedekt zijn, maar het voelt toch niet echt heel respectvol om zomaar, in bezwete fietskleding met een blouse om je benen geknoopt, naar boven te lopen en de Stoepa te betreden.Ā
Naast de Stoepa staat een non te poetsen en ik vraag haar of het okĆ© is als ik naar boven ga. Ze spreekt geen Engels, maar voor ik er erg in heb neemt ze me bij de hand, loopt richting een soort winkeltje, pakt een bosje oranje bloemen, een kaars en een paar wierrook sticks en leidt me richting de Stoepa. Ik vraag nog snel wat het kost, maar dat wuift ze weg. Ze doet precies voor wat ik moet doen. Eerst de kaars aan, dan de wierrook, buigen en de bloemen moeten mee naar boven. Halverwege de trap zie ik opeens dat zij op blote voeten loopt, dus ik trek ook snel nog even mijn sandalen uit. Ik heb ook mijn helm nog op mijn hoofd, ook die doe ik snel maar even af. Oeps, lekker chaotisch weer.Ā
Eenmaal boven zit daar opeens een monnik en op het eerste zicht twijfel ik heel erg of die man nu echt is of niet. Hij zit heel stil met open ogen, dus ik durf ook niet te lang te blijven staren. Straks is hij wel echt en zit ik hier in mijn zweetpakje een beetje die man te bestuderen terwijl hij aan het mediteren is. De non geeft aan dat ik de bloemen op een schaaltje mag leggen en dan moeten we een paar buigingen doen. Vervolgens maakt ze met haar mobiel wat fotoās van ons met de monnik waarvan ik nog steeds over twijfel of deze man nu echt of nep is, en dan lopen we naar beneden. Ik mag helaas geen fotoās maken, maar dat maakt mij niet uit. De ervaring zelf vond ik al heel bijzonder.
Een paar foto's van onderweg
mysterie opgelost
Een beetje verward kom ik terug bij Rob die beneden is blijven wachten. Nog steeds twijfel over de echtheid van de monnik. Er loopt een andere monnik voorbij en die lijkt een klein woordje Engels te spreken. We vragen of de monnik die daar boven zit echt is: āYes yes, itās realā. We hebben het daarna toch maar even gegoogled en het blijkt dus een wassen beeld te zijn van een belangrijke monnik die nu is overleden maar gezien wordt als een leermeester. Toch fijn dat het mysterie opgelost is.
Khao Sok
Na een paar mooie dagen in het rustige, niet toeristische deel van Thailand, gaan we ons wagen aan een grote toeristische attractie: Khao Sok nationaal park. Een prachtig meer met hoge kliffen en grotten. Omdat de uitzichten en de ervaring alleen vanaf het water te beleven zijn, besluiten we een tour te boeken met een overnachting op het water. Bij de haven staat het bomvol toeristen en we beginnen aan onze keuze te twijfelen. Is dit wel een goed idee geweest? Hebben we hier zin in? Gelukkig lijkt alles goed geregeld en voor je het weet zitten we in de boot met 20 man en varen we het water op. Omdat het meer zo groot is, heb je al snel niet meer door dat hordes mensen zich in boten op het water bevinden, en kunnen we genieten van de prachtige uitzichten die het meer ons vanaf de boot te bieden heeft.
Speleologie
Die middag gaan we naar een grot. Er is weinig informatie gegeven, dus we hebben lage verwachtingen. Maar we krijgen te horen dat het water hoog staat, dus dat we wellicht moeten zwemmen. Uhm okƩ, we gaan het beleven. Na een wandeling over een flink modderpad, komen we bij de grot. In zwemkleding lopen we de grot in en ja hoor, het is klauteren, door water lopen en zelfs stukken zwemmen in een prachtige grot met hele mooie stalagmieten en stalactieten. De ervaring is vele malen leuker dan wij hadden verwacht. Na het bezoek aan de grot, duiken we nog even het heerlijke water in, en als Isabel weer de kant op klimt, glijdt ze uit en verdraaid ze haar knie. Helaas. Het is weer zo ver. Of ze nu is uitgegleden of dat er een plank kapot was en ze daarom is gevallen, dat is de vraag, maar de knie zwelt op en is instabiel.
Fietsen gaat helaas niet, want de zwelling moet eerst af nemen. Het plan was al om richting de Surin eilanden te gaan en daar 2 nachten te blijven, en we besluiten om ons aan dat plan te houden. Maar in plaats van fietsen, regelen we nu pick-up waar onze fietsen achterin kunnen, om ons tot de boot te brengen.Ā
Een stukje paradijs
Thailand staat bekend om zijn vele mooie eilanden en dus wilden we graag wel een eiland bezoeken. Na flink wat navraag te hebben gedaan en veel gegoogled te hebben, denken we dat Surin echt wat voor ons is. Het is een eiland waar je mag kamperen, er is weinig te doen, er komen daardoor weinig backpackers naar het eiland(alcohol is verboden en de meesten hebben geen tent mee) en het water is helder blauw en vol met vissen.
We doen boodschappen voor 2 dagen en nemen onze kampeerspullen en gehuurde snorkels en vinnen mee de boot op. Wij dachten al veel mee te nemen, maar op de boot zit ook een Koreaan die flink wat kisten en tassen bij zich heeft. Het blijkt dat hij een maand op Surin eilanden gaat verblijven. Een maand! Dat is wel heel lang. Na een boottocht van een uur komen we aan bij de eilanden. Het helder blauwe water is nog helderder dan we ons hadden kunnen voorstellen en het eiland nog mooier dan op de fotoās. Een waar paradijs. We zoeken een mooie plek voor onze tent en gaan meteen mee met een snorkeltocht. Gelukkig blijkt snorkelen met 1 vin super goed te doen en zo houdt Isabel haar ene knie rust terwijl ze toch mee kan genieten van alle prachtige vissen en koraal in de zee. Onze Gopro is de enigste die het niet zo naar zijn zin heeft in het water. Hij blijkt toch niet zo waterdicht als hij zou moeten zijn. We hebben dus maar een paar onderwater beelden, maar het was nog 100 keer mooier. Dat moeten jullie dan maar van ons aannemen. Na 2 heerlijk relaxte dagen op het eiland, is de knie van Isabel alweer een stuk dunner en is het weer tijd om richting het vaste land te gaan. Tijd om ons visum nu echt te verlengen. Dat lukt gelukkig in Ranong. We mogen nog 30 dagen langer blijven.
Highway Police
We doen het de eerste dagen rustig aan om Isabel haar knie weer een beetje te laten wennen, maar gelukkig merken we dat het fietsen goed gaat en de knie redelijk snel lijkt te herstellen. Nu ons visum verlengd is, hebben we ook geen haast meer. Rob had ergens van een andere fietser gelezen dat het mogelijk is om te blijven slapen bij de highway police. Ze hebben een kamer bij alle kantoortjes en daar kan je gratis gebruik van maken. Wij besluiten dat eens uit te proberen. Rond de middag komen we aan. In eerste instantie zien we het gebouw niet direct staan, dus we vragen een mevrouw waar de highway police is. Ze wijst naar de overkant en vraagt of er iets aan de hand is. We vertellen haar dat we daar gaan slapen. Nee, dat is niet mogelijk, dan moet je terug naar een resort. Na nog een keer te wijzen naar het gebouw, begrijpt ze uiteindelijk dat we toch echt daar moeten zijn.
One, two, three *click
We steken over en worden begroet door een groep jongens van een jaar om 18-21. Het blijken studenten te zijn in opleiding bij de highway police. Ćen van de jongens kan redelijk goed engels en we vragen of we mogen blijven slapen. Zeker mag dat! We krijgen de kamer aangewezen, er wordt ons laten zien waar de wc is en waar we ons kunnen wassen en we worden gevraagd of we honger hebben. We geven aan dat we net geluncht hebben, dus dat we niets hoeven. āHebben jullie dan over een uur honger?ā We ontkomen er duidelijk niet aan, en zeggen dat we over een uur wel wat lusten. Ondertussen nemen wij het āmake yourself at homeā erg serieus en zijn onze tassen al ontploft in de kamer en zitten we lekker buiten door de fotoās heen te gaan en een boek te lezen. Stipt een uur later worden we voorzien van heerlijke Salapao (wij kennen ze als bapao broodjes) van het vrouwtje van de overkant en nog meer flesjes water. Als ook de chef gearriveerd is op het kantoor, worden we ook door hem hartelijk welkom geheten. De jongen die het beste Engels kan, is door hem ongedoopt tot vertaler gezien zijn eigen Engels wat matiger is, maar hij wel heel veel te zeggen heeft. Die avond worden we voorzien van een heerlijke maaltijd, gemaakt door de jongens en komen ze nieuwsgierig kijken bij de laptop. Isabel laat ze onze route zien door AziĆ« en ook wat fotoās op onze blog. Met zijn 10e staan ze rond te laptop mee te kijken. Ze willen eigenlijk ook wel op de foto en in ons blog, nou dat kan geregeld worden! De chef is ook wel dol op een fotootje. Geen probleem natuurlijk, dus we poseren netjes mee. 300 fotoās, poses binnen en buiten later is hij tevreden. Het is ons al duidelijk gemaakt dat we morgen niet weg mogen zonder ontbijt. Onze gastheren staan er op met ons te ontbijten.
De volgende morgen zijn we vroeg uit de veren en krijgen we een heerlijk ontbijt voorgeschoteld. Een echt Thais ontbijt, maar omdat ze ons ongeveer alle Thaise ontbijt gerechten willen laten proeven is het veel te veel. Maar ook dat maakt niet uit. We krijgen een extra doosje met salapao mee voor onderweg zodat we aan ze kunnen denken als we dat vanmiddag eten. Dat beloven we.
Voor ons was deze overnachting een hele bijzondere ervaring. De mensen waren zo vriendelijk en gastvrij en we werden volledig in de watten gelegd. De chef vertelden ons tijdens het ontbijt dat zijn dochter een tijdje in Korea had gestudeerd en dat hij toen heel ongerust was of het wel goed met haar ging. Als hij nu toeristen ziet, of reizigers, dan wil hij die helpen en zorgen dat het goed met hun gaat, zodat de ouders thuis zich geen zorgen hoeven maken. Dus ouders, maak je geen zorgen, wij zijn in goede handen.Ā
Thaise campings
We vervolgen onze weg richting het noorden en gaan gestaag. We keren weer terug naar de oostkust van Thailand en merken dat we uit het regenseizoen zijn. Tijd om onze tent weer eens wat vaker op te gaan zetten. Die mogelijkheid is er genoeg. Bij de meeste resorts of hotels, is het ook mogelijk om je tent op te zetten voor een klein prijsje. En bij de nationale parken van Thailand is het al helemaal feest. Hier kan je voor een klein prijsje op prachtige plekken kamperen. Pal aan het strand, uitzicht op mooie rotsen en kleine eilanden en de apen in de bomen. Het is top! En we zijn zeker niet de enigste die aan het kamperen zijn. We zien niet veel westerse mensen op de campings, maar het is behoorlijk druk op de campings. Het fijne aan deze campings, is dat er geen vaste plaatsen zijn. Je zet je tent gewoon ergens neer. Er is dus altijd plek en reserveren is niet nodig. Ideaal, zeker voor de feestdagen. Daarnaast zijn de medekampeerders ook heel vriendelijk en worden we regelmatig gevraagd of we iets te eten of te drinken willen. En dan gaat het niet alleen maar een kopje thee of koffie aanbieden, of een koekje ofzo. Nee, hele borden vol eten worden ons voor gehouden. We mogen gerust aanschuiven en volledig de maaltijd mee nuttigen. Meestal zijn we al voorzien van eten en kunnen we aangeven dat we vol zitten en voorzien zijn, maar we blijven het bijzonder vinden hoe gastvrij de mensen zijn. En in plaats van dat iemand wat uit je tent jat, komen wij terug bij onze tent en zijn er verpakte koekjes achter gelaten op ons zadel. Een cadeautje uit vriendelijkheid.
De slurf van Thailand
Na wat speurwerk op het wereldwijdeweb zijn we er achter gekomen dat je in de slurf van Thailand op safari kunt om wilde Aziatische olifanten te spotten. Dat willen wij natuurlijk wel! We besluiten om naar het park toe te fietsen nadat we een plekje voor onze tent hebben geregeld bij een hotel in de buurt. Met een pick-up worden we het park ingereden, opzoek naar de olifanten. Onze gids spreekt geen Engels, maar ze kent gelukkig wel de dieren namen in het Engels. Het is duidelijk dat ze weten waar de olifanten zijn, want we rijden flink door. En ja hoor, daar waar de andere pick-ups staan, zijn in de verte olifanten te zien. De pick-ups met toeristen worden netjes neergezet en van een afstand mogen we de olifanten bewonderen. Het blijft bijzonder om ze te mogen zien en we zijn blij dat de olifanten niet worden opgejaagd. Even verderop zien we nog een olifant en bij het laatste uitkijkpunt zien we meerdere olifanten in de verte lopen.
De volgende dag fietsen we door naar het volgende nationaal park wat meer aan de kust ligt. Hier is een grot te bezichtigen. In die grot bevindt zich een kleine tempel en met de juiste lichtinval schijnt het zonlicht precies op deze kleine tempel wat een prachtig beeld moet zijn. De volgende dag beginnen wij dus rond half 10 aan de wandeling richting de grot om zo aanwezig te kunnen zijn op de prime time tussen 10 en 11 uur, wanneer het zonlicht op de tempel schijnt. We zijn duidelijk niet de enigste en het valt ons op dat veel mensen de trappen erg vermoeiend vinden. Daar hebben wij gelukkig geen last van. De grot is enorm en overal zijn prachtige stalagmieten en stalactieten te zien. Het is een prachtig aanzicht en gelukkig zijn we ruim op tijd om het zonlicht op de tempel te zien schijnen. Een erg goed begin van de dag als je het ons vraagt.
Voor ieder wat wils
We vinden het heerlijk in Thailand. We zijn uit het regenseizoen, de natuur om ons heen is prachtig, de mensen vriendelijk en het eten is heerlijk. En dat ook nog eens allemaal voor een erg schappelijke prijs. Eerlijk gezegd waren we een beetje sceptisch over Thailand. We waren bang om te belanden in een land dat overspoeld werd door toeristen en backpackers die opzoek zijn naar zichzelf en in olifantenbroek en infinity tattoo naar de aller hipste plekken trekken. Het valt reuze mee, maar de echt toeristische plaatsen proberen wij wel zoveel mogelijk te vermijden. En het fietsen is hier fantastisch! In MaleisiĆ« vonden we al top, maar daar waren de wegen vaak nog wat drukker en deelden we de weg met veel vrachtwagens. Ook was er, in vergelijking met Thailand weinig mogelijkheid tot rustigere straatjes via kleine dorpjes. Dat is in Thailand wel anders. We fietsen bijna nooit meer op grote wegen en wanneer dat wel even moet, zijn er brede āschoudersā waar we perfect op kunnen fietsen. Er is bijna geen vrachtverkeer en om eten hoeven we ons al helemaal geen zorgen te maken. We hebben ruime keus!
Het enige waar we een klein beetje aan moeten wennen is de nieuwe taal. Weer een nieuwe taal die we niet verstaan. Daar komt nu alleen bij kijken dat ook de geschreven taal totaal onbekend voor ons is. Waar we eerder houterig iets op konden lezen van een menu zijn we nu aangewezen op het wijzen naar plaatjes, het nadoen van een kip of we maken het geluid van een loeiende koe, om aan te geven dat we die noedelsoep met rundvlees willen. Af en toe voelt het alsof we beland zijn in een permanent potje hints met de gehele Thaise bevolking. En dat bevalt ons prima!Ā
We beginnen 2024 met een paar dagen Bangkok en we fietsen dan door richting het noorden van Thailand. Eindelijk weer de bergen in. En dan zullen we eens zien wat 2024 voor ons in petto heeft. Wij hebben in ieder geval ideeƫn genoeg!
En nog een paar leuke kiekjes om mee af te sluiten
Wat heerlijk om jullie verhalen te lezen (ik ben weer bij!) en wat een mooie herinneringen zijn jullie aan het maken! Hopelijk hebben jullie een fijne jaarwisseling gehad & ik kijk uit naar de nieuwe blogs!
Prachtige natuur,goede reis in het nieuwe jaar
Tis weer genieten, waT een avontuur, ga zo door. Gr
Wat een leuk verslag,leuke ervaringen en prachtige foto’s. Geniet lekker verder, wij genieten thuis mee en zijn benieuwd naar jullie ervaringen in dit jaar!
Xxx
Super verhaal ,mooie belevenissen, geniet van de dingen die nog komen ,een mooie en avontuurlijk 2024 .
Prachtige fotoās gelukkig gaat het weer goed met je knie Isabel! Veel plezier nog met al het moois wat jullie nog zullen ontdekken.
En ook nog vooral een gelukkig en gezond nieuwjaar 2024
weer een schitterend verhaal / avontuur , zo leuk ,je merkt aan het lezen dat het alleen maar genieten is .
ik ben gewoon jaloers .
doei .
Jullie weten het al, maar maak nog mooie km’s.
Ontdek de mooiste plekjes en mensen, blijf veilig en gezond.
Dikke knuffel en een prachtig 2024.
Mooie verhalen weer, en mooie fotoās.
Nog een gelukkig nieuwjaar š¾š„š
Wij hebben weer genoten van jullie bijzondere avonturen! gelukkig nieuwjaar.