Overzicht dag 256 - 267
16 juli - 27 juli 2023
Rijnroute deel 3 - Tijd voor een feestje
Na Strasbourg leren we een kant van de Rijn kennen die we in Nederland niet of nauwelijks te zien krijgen. Namelijk de bodem!
Helderblauw water met ergens in Zwitserland nog een prachtig mooie waterval. Dit is heel wat anders dan de vervuilde rivier die door Nederland stroomt. Zelfs vanaf het fietspad kunnen we de vissen zien zwemmen. De Rijn wordt mooier en mooier naarmate we haar verder volgen richting de bron. Vanaf het Zwarte-Woud, in Duitsland, wordt ook onze tocht mooier, de industrie neemt af, de havengebieden verdwijnen en ze maken plaats voor een prachtig stuk natuur.
Het Zwarte Woud
We stoppen een dag om een korte wandeling te maken naar een waterval in het Zwart-woud. GoogleMaps laat een mooi pad zien dus dat volgen we zodat we niet over de weg hoeven. Het pad verwildert langzaam totdat er geen pad meer te zien is. Het is volledig begroeid. Maar, eigenwijs als we zijn, hebben we al een punt bereikt waar omkeren geen optie meer is. We ploeteren een eind door de begroeiing wat vooral voor Isabelle betekent dat er een mentale knop omgezet moet worden. Om een lang verhaal kort te houden, we liepen over de weg terug.
Rijnroute deel 3 - Nóg een waterval
De Rijn vormt voor een groot gedeelte de grens tussen Duitsland en Frankrijk. Officieel blijven wij constant aan de Duitse kant van de Rijn totdat we Zwitserland in fietsen. We slapen 1 nachtje in Basel. Maar Zwitserland is duur, waarom niet in Duitsland blijven? Omdat we in Basel weer sinds lange tijd een Warm-Showers adresje hebben gevonden.
Met Chloé en Fabian barbecueën we in het park voor hun huis en ze kunnen ons het een en ander vertellen over de route richting Oostenrijk. Alweer hebben we een erg goede ervaring met Warm-Showers. Dat moeten we vaker gaan doen!
Waar de grens tussen Frankrijk en Duitsland continu door de Rijn wordt gevormd, is dat voor Zwitserland anders. We slingeren dan weer Duitsland in, dan weer Zwitserland. Maar de fietspaden blijven fantastisch en nog altijd vlak. We schieten dus goed op.
Bij de waterval stoppen we even. We hadden een klein watervalletje verwacht dat een beetje lijkt op een sluisje. Maar de waterval die we voor ons zien, lijkt on-Europees. Weliswaar is de waterval van de Rijn niet bijzonder hoog, maar wat een prachtig stuk ongetemde rivier. Dit hadden we niet verwacht!
De drukte op de route bereikt zijn hoogtepunt bij de Bodensee. We delen het fietspad met ontelbaar veel andere fietsers. Bike-packers, wielrenners, electrische-fiets-dagjesmensen; alles met twee wielen en een paar trappers komt voorbij. Gelukkig is de Bodensee daarop voorbereid, ondanks de grote drukte hebben we daar absoluut geen last van. Af en toe is er een camping volgeboekt, maar 5km verderop kunnen we het bij de buren proberen. Campings in overvloed.
En zo is het Genoeg!
Op een van de campings krijgt Rob een berichtje van Genoeg. Door een aantal toevalligheden heeft hij een eenmalige column mogen schrijven voor de website. Voor degene die deze nog niet gelezen hebben, hier is zijn column te vinden: https://www.genoeg.nl/reizen/pay-it-forward-op-zoek-naar-een-fiets-in-zuid-korea/
Gezelligheid in Oostenrijk
En dan is het tijd voor een klein feestje. Franziska woont met haar vriend Felix in Bregenz en op zaterdag 22 juli passeren we de grens naar Oostenrijk. We kunnen in het appartement blijven slapen en daar maken we dan ook graag gebruik van. Ook omdat het weer, weer slechter wordt.
En wie nog steeds denkt dat je ver moet reizen om nieuwe culturen te leren kennen heeft het echt mis. Een verjaardag in Oostenrijk vieren, was voor ons cultuur snuiven geblazen. Heel leuk om dat mee te mogen vieren. Franziska en Felix, mochten jullie dit lezen: Ontzettend bedankt voor de gastvrijheid en tot een volgende keer!
Na 3 nachtjes in Bregenz is het tijd om de fiets weer op te stappen. We gaan de Alpen over. Vanaf Bregenz hadden we al goed zicht op de hoge pieken. Hoewel we het volste vertrouwen hebben dat we de Alpen wel over komen, zijn we toch benieuwd hoe het gaat zijn met onze nieuwe fietsen. Voor de eerste keer gaan we onze Rohloff naaf eens goed testen.
De hoogte weer in
De eerste etappe is een warming-up. We blijven nog eventjes langs de Rijn fietsen en gaan dan een stukje verder landinwaarts (de Rijn slingert Zwitserland weer in). We hebben weer een Warm-Showers adresje kunnen vinden voor vanavond, dus de regen die we onderweg hebben, maakt ons niet zoveel uit. Er wacht een heerlijke maaltijd, een warme douche, een bed, en twee ontzettend aardige mensen die het ons allemaal aanbieden.
Dorothee en Kurt. Legends. Bij hun verhaal staat onze reis nog in de kinderschoenen. Zij hebben 10 jaar lang de hele wereld over gefietst en zijn uiteindelijk in Oostenrijk beland, waar ze nu een aantal vakantiewoningen verhuren. Om hun verhaal persoonlijk aan te mogen horen, werkt als inspiratie voor ons. Niet dat wij zelf het plan hebben om 10 jaar lang weg te blijven (maakt u zich geen zorgen ouders), maar het horen van hun verhalen maakt ons dolenthousiast over onze eigen plannen. Mocht iemand zijn of haar Duits nog willen bijspijkeren, ze hebben een boek geschreven over hun reis: https://www.reducespeed.de .
Na een goed ontbijtje, en een waarschuwing van Kurt dat het koud zal zijn op de top van de berg, is het dan toch echt tijd om de vlakke wegen gedag te zeggen. Onze eerste klim is over de Bielerhöhe pass. De dag begint droog maar al snel kan het regenpak onder uit de tas gegraven worden. En hoe hoger we klimmen, hoe kouder het inderdaad wordt.
Bielerhöhe
Het is koud, we zijn nat, we kruipen met amper 5km/h tegen een Alp op, we zien weinig van het uitzicht maar we genieten weer volop! Geen 70-plussers meer die ons voorbij komen scheuren op de E-fiets. Nee, het is eindelijk weer tijd voor wat avontuur. We zijn bijna de enige fietsers op de weg en telkens als we stoppen om naar beneden te kijken, voelen we ons trots en tegelijkertijd verbaasd. Het is zwaar maar het gaat soepeltjes.
We hebben ons volledige winter tenue nog bij, inclusief handschoenen, dus ook al is het koud, hebben wij het niet koud. Rob is nog even eigenwijs genoeg om zijn regenbroek niet aan te doen want “het valt wel mee” (dit moest van Isabelle nog even vermeld worden), maar dat is van korte duur. De regen zet door, dus aan de regenbroek is geen ontkomen meer.
Ergens halverwege komen we een tunneltje tegen, een ideale plek om droog te kunnen lunchen. En te genieten van verbaasde blikken van mensen die ons zien zitten vanuit hun warme auto. Op de top wacht een heerlijk bakje warme koffie op ons, samen met nog meer verbaasde en verraste blikken. De pieken om ons heen zijn bedekt met een vers laagje sneeuw wat het uitzicht, zo midden in de zomer, nog bijzonderder maakt.
In totaal klimmen we die dag 1500 meter. Een record voor ons. Voor de fanatieke volgers van deze blog: dat is dus 5 keer de Eiffeltoren op met twee volle, grote kratten bier. Niet mis als je het ons vraagt.
Terug in Italië
In de middag klaart het op en dalen we het dal in. Daar is het ook weer een stuk warmer. Onze laatste nacht alweer in Oostenrijk. De klim van de dag erna is een stuk vriendelijker en ook het weer zit mee. In de nachten hebben we regen en onweer, maar niets dat lijkt op de enorme hagelstenen die we in het nieuws zien. Op de top van de tweede klim ligt de grens met Italië. We zijn er weer. Deze keer zijn we niet via Marokko gefietst, maar desondanks zijn we toch blij met onze prestatie. De aankomende dagen houden we vooral het weer een beetje in de gaten en fietsen we verder naar het zuiden. Uiteindelijk willen we helemaal naar “de hak”, maar die is nog ver weg en we hebben natuurlijk alle tijd.
Fantastisch verhaal weer!
Knap hoor, jullie zijn echte bikkels,om zo’n eind de berg op te fietsen met koude , regen en wind. Dat pad, Rob, zie ik ook niet hoor! . Heel leuk , dat jullie zulke inspirerende ontmoetingen hebben. En pff, gelukkig wordt het geen 10 jaar. ;-). Mooie foto’s! Xxx
Het is weer een schitterend verhaal wat een avontuur, leuk dat jullie zo genieten ondanks de momenten van afzien .