Overzicht dag 158 - 175:
9 April - 26 April 2023
Ouzoud watervallen
We verruilen de Hoge-Atlas weer in voor de Midden-Atlas en ons volgende doel zijn de Ouzoud watervallen. Opnieuw nemen we een mooie omweg zodat we langs nog wat hoogtepunten fietsen. Het betekent veel hoogtemeters en dat begint langzaam zijn tol te eisen. Via de “Kathedraal” van Imsfrane en het stuwmeer bij Bin El Ouidane fietsen we naar Ouzoud.
Hoeveel klimmen we nou eigenlijk?
7 Dagen oprij maken we dagelijks ruim 1100 hoogtemeters. Om precies te zijn: 1168 hoogtemeters gemiddeld per dag. Maar dat zegt je misschien weinig tot niks. Begrijpelijk, want voordat wij ooit een berg over waren gefietst, konden wij er ons ook maar moeilijk iets bij voorstellen. Vandaar dat het eens tijd wordt om die abstracte statistieken te verduidelijken.
Onze eerste “echte klim” was toen we de Pyreneeën overstaken. We kwamen toen niet hoger dan 1057m. De afgelopen week hebben we dus elke dag de Pyreneeën overgestoken, plus nog wat extra hoogtemeters. Dat maakt het gevoelsmatig al wat minder abstract (hopelijk). Maar we kunnen nog een stapje verder gaan.
De Eiffeltoren is pakweg 300m hoog (iets hoger maar dat rekent niet handig). De afgelopen week fietsen we dus 4x per dag de Eiffeltoren op. Daar komt bij dat we beide tussen de 25- en 30kg aan bagage mee hebben. Opnieuw een abstract getal, maar je kunt dat vergelijken met twee volle grote kratten bier.
Oftewel, we zeulen elke dag twee kratten bier de Eiffeltoren op en dat dan 4 keer! Geen wonder dat onze benen zo gespierd zijn geworden.
Ourika
Na de Ouzoud watervallen fietsen we richten de Ourika vallei. We plannen een route met zo min mogelijk hoogtemeters. Hoewel het fietsen in de bergen soms vermoeiend is voelen we daar ook de voordelen van. Onze benen zijn ijzersterk! En nu we weer zo goed als vlak fietsen, merken we ook weer hoe zalig het is om met de fiets op reis te zijn.
Ourika ligt op slechts 40Km van Marrakech en vanaf hier hebben we de mogelijkheid voor verschillende uitstapjes. We kunnen in de Auberge waar we verblijven een mooie prijs maken en besluiten om Ourika als “thuisbasis” te gebruiken de komende week. We hiken wat door de vallei, fietsen naar de watervallen in een nabijgelegen dorpje, geven onze fietsen een onderhoudsbeurt en we plannen een tocht naar Mount Toubkal.
Mount Toubkal
We laten onze fietsen en het meeste van onze spullen achter bij onze “thuisbasis” en gaan met het openbaar vervoer naar Imlil. Vanaf daar start de tocht naar de hoogste berg van Noord-Afrika: de Toubkal.
Het is de eerste keer deze reis dat we met het openbaar vervoer gaan en het brengt veel herinneringen naar boven. Het is een georganiseerde chaos waar wij als toerist geen enkele logica in kunnen vinden. Maar wonder boven wonder verloopt de reis naar Imlil soepel. Je hoeft maar aan één iemand te vragen hoe je in Imlil terecht komt en voor je het weet wordt je een gedeelde taxi toegewezen. Met die taxi rijden we naar het volgende plaatsje, waar iemand anders ons weer een volgende taxi toewijst, die ons op zijn beurt weer naar een volgend plaatsje brengt, waar een busje ons vervolgens naar Imlil brengt. De taxi’s deel je met zessen en zijn relatief comfortabel. De busjes daarentegen worden gewoon volgestouwd tot bijna elke vierkante centimeter bezet is. Om de passagiers van zuurstof te voorzien, blijven alle deuren vaak open. Een bijkomend voordeel is dat er dan nóg meer mensen meekunnen, want die kunnen in de deuropening staan. En wij maar denken dat ze inefficiënt zijn hier.
Op naar de top
In Imlil lopen we naar een bureautje dat gidsen voor ons regelt. We sluiten aan bij een Franse jongenman die ook naar boven wil. Zo kunnen we de kosten delen. Een gids meenemen is verplicht na de moord op twee jonge vrouwen een aantal jaar geleden. In eerste instantie vinden we dat een beetje onzin. Niet zozeer dat een gids verplicht is, maar vooral omdat het lijkt alsof iedereen die in Imlil woont zichzelf tot berggids heeft benoemt. Maar we zijn achteraf blij met onze gids. Niet omdat we ons onveilig voelen, maar omdat hij precies weet hoe we de berg op komen. We zijn eerder verrast in de bergen en dat willen we ons geen tweede keer laten gebeuren. Bovendien hebben de officiële gidsen, zoals de gids die ons begeleid, allemaal een training gevolgd en daar voelen we ons toch prettiger bij dan een zelfbenoemde berggids van straat “te plukken”.
Op de dag van vertrek maken we kennis met Antoine, de Fransoos die ons vergezelt, en onze gids Mohammed. We lopen flink door tot de refuge op 3200m hoogte. We krijgen twee matrassen aangewezen in een slaapzaal. Na een spelletje “wie is het” en een goede maaltijd, gaan we vroeg slapen omdat de wekker om 03:30 uur staat om naar de top te klimmen.
We vragen Mohammed om extra vroeg te vertrekken zodat we de zonsopkomst op de berg kunnen zien. Als we die nacht vertrekken, zien we al meerdere hoofdlampjes boven ons op de besneeuwde berghelling. Het tempo van de vorige dag zetten we vrolijk voort en we halen langzaam groepje voor groepje in. Dankzij de “crampons” hebben we grip op de ijzige sneeuw. Uiteindelijk zijn we als eerste boven, precies op tijd voor de prachtige zonsopkomst. We worden beloond met een wijds uitzicht met een prachtig gekleurde lucht. Hoewel je Mount Toubkal op kunt “wandelen” (er komt geen alpinisme bij kijken) blijft het een zware tocht. Op de weg terug zien we veel mensen afzien, we beseffen ons dat we dankzij het vele fietsen in topconditie verkeren.
Terug bij de refuge eten we ons ontbijt en daarna lopen we terug naar Imlil. Om 16;00 nemen we de bus, taxi en nog een taxi terug naar Ourika. Ruim 44.800 stappen later, zijn we blij dat we, na een douche, in bed kunnen stappen.
Hooggeëerd bezoek
Het is 26 April en we halen onze tassen overhoop, doen nog een wasje en maken ons klaar om naar Marrakech te gaan. We slapen deze nacht nog in Ourika en op de 27ste vertrekken we naar Marrakech. We laten onze fietsen voorlopig nog even in Ourika achter. De komende week hebben we een auto gehuurd en een route door Marokko uitgestippeld. Deels over een stuk dat we al gefietst hebben, en deels over een stuk dat voor ons nog nieuw is. We zijn zelf erg benieuwd hoe we de Hoge-Atlas vanuit de auto zullen beleven. En wie weet vinden we de fietsbril van Isabelle nog terug. Of zien we een herder er de blits mee maken. Maar het belangrijkste is dat we de 27e hooggeëerd bezoek zullen verwelkomen. We zullen de aankomende dagen twee speciale gasten op sleeptouw nemen en een glimp van het mooie Marokko laten zien.
Daarna stappen we weer op de fiets, richting de Marokkaanse westkust.
Bedankt voor uw bezoek aan de blog!
ziet er allemaal weer erg mooi uit , en die 100 mtr lopen we met 2 vingers in de neus kom maar op met dat klimmen
bedankt Willie en Rob voor het vertrouwen ……ben bang da ge gelijk het…maar genieten da moet lukken .
Genieten, prachtig, als die twee hooggeeerde gasten , die op bezoek komen ,laat die ook maar eens voelen wat 1000 meter klimmen is. Ge niet met je gasten.
Haha we zullen beginnen met 100m, denk dat we dan al een infuus nodig zullen hebben :p
Geniet maar lekker verder daar in het mooie Marokko , samen met je speciale bezoekers .Fijne reis .
Prachtige foto’s ! Wat een bikkels zijn jullie! Voor komende dagen, veel plezier en goede reis met z’n viertjes!