Overzicht dag 176 - 201
27 April - 22 mei 2023
Marokko deel 6 - tijd voor een roadtrip!
We komen vroeg in de middag aan in Marrakech zodat we de huurauto alvast op kunnen halen. Dat scheelt de volgende dag wat tijd en dan kunnen we de ouders van Rob zelf ophalen wanneer ze vannacht landen. Het is goed dat we ruim de tijd hebben want Rob is de pincode van zijn creditcard vergeten (echt super handig!) en dat zorgt voor de nodige vertraging bij het ophalen van de auto. Om een lang verhaal kort te houden: we mogen de auto uiteindelijk meenemen.
Het vliegtuig waar de ouders van Rob inzitten heeft 3 kwartier vertraging. Daar komen we helaas pas achter als we al bij het vliegveld staan. Rond 00:30 uur zien we Piet en Elly door de schuifdeuren van het vliegveld lopen. Elly ziet ons al snel staan, Piet heeft daar wat langer voor nodig. Dat zal de spanning wel zijn.
Zomertijd, wintertijd of ramadamtijd?
Het is een klein stukje rijden naar onze riad aan de rand van Marrakech. We drinken nog, geheel volgens Marokkaanse gewoonte, een kopje thee en gaan dan naar bed. De volgende ochtend horen we precies één uur eerder dan afgesproken Piet en Elly het dakterras oplopen. Onze kamer grenst aan het dakterras en we vragen ons af of we ons hebben verslapen. Maar niets is minder waar, Piet heeft überhaupt zijn telefoon niet meegenomen en die van Elly staat nog altijd op vliegtuigstand. Zij leven dus nog in de Nederlandse tijd. De toch al korte nacht is zojuist een uur korter geworden. Ach, je kunt het de oudere generatie ook niet kwalijk nemen en we hebben nu een uurtje langer plezier.
Klaar voor vertrek
Na het ontbijt springen we in de auto. We hebben een tochtje van 5 nachten door Marokko gepland en zullen daarna nog 2 nachten in Marrakech slapen. Voor een gedeelte zullen we onze fietsroute volgen en een gedeelte is voor ons ook nieuw. Onze trip gaat langs de Ouzoud watervallen, over de Hoge-Atlas tot aan de zandduinen van Erg Chegaga. En op de “terugweg” naar Marrakesh bezoeken we Ouarzazate, dat ook wel bekend staat als het Hollywood van Marokko, en Ait Ben Haddou. Natuurlijk kan een fietstochtje door Marrakech niet ontbreken. Wij wisten al dat Marokko een prachtig land was, maar we denken dat we daar nu twee mensen meer van hebben overtuigd.
De meeste kilometers zit Rob achter het stuur maar af en toe lost Isabelle hem af. Dat heeft wel tot gevolg dat Isabelle haar allereerste boete ooit in ontvangst kan nemen. Alweer een unicum deze reis! De reden: Elly draagt haar gordel niet*.
*In alle eerlijkheid moeten we daar wel bij vermelden dat wij hadden gehoord dat een gordel dragen op de achterbank niet verplicht is. Dat is het dus wel.
Naast dat we veel mooie dingen zien is het ook gewoon een erg leuke vakantie voor ons. En het is fijn om elkaar weer eens echt aan te kunnen kijken in plaats van door een telefoonschermpje met haperende beelden en krakend geluid. Voor ons vliegt de week dan ook voorbij. Op 4 mei vliegen Piet en Elly weer terug naar huis, op de verjaardag van Rob.
Marokko - deel 6: De fiets weer op
Wij gaan zelf terug naar Ourika waar we een week geleden onze fietsen en een gedeelte van onze spullen achter hebben gelaten. We nemen een cake mee voor het personeel, die we ondertussen goed beginnen te kennen, om de verjaardag van Rob nog een beetje te vieren. Die avond zijn we kapot. We hebben in de afgelopen 7 dagen evenveel hoogtepunten gehad als in de afgelopen twee maanden in Marokko. Een zekere ongeruste moeder wijdt onze vermoeidheid aan krimpende hersenen als gevolg van sensorische deprivatie. Op de fiets gaat alles zoveel rustiger. Je kunt je hoofd leeg houden en je alleen maar focussen op het trappen. In de auto moet je op blijven letten en al die prachtige stops onderweg moet je maar weten te verwerken. En daarnaast wilden we ook dat onze hooggeëerde gasten een goede ervaring hadden.
Misschien voelt Rob’s kleine neefje van bijna 1 zich ook ongeveer zo.
nog wat foto's van de roadtrip:
Op 5 mei stappen we weer op de fiets. Wat een zaligheid. We koersen naar de westkust van Marokko en willen daar een, of meerdere, surflesje(s) nemen. En het kan natuurlijk ook niet anders dat de achterband van Rob wéér lek gaat. Inmiddels zijn we volleerd fietsenmakers dus die band is zo geplakt. De dagen erna begint er zich bij Isabelle een vervelende verkoudheid te ontwikkelen dus we doen het rustig aan.
Het gebied waar we doorheen fietsen (ten westen van Marrakesh) is alles behalve toeristisch en dat betekent dat het soms lastig is om een slaapplek te vinden. Gelukkig hebben we onze tent bij, die kunnen we in principe altijd opzetten. De eerste nacht doen we dat bij een stuwmeer waar we meteen een verfrissende duik kunnen nemen. Ook kunnen we hier de reserve binnenbanden goed plakken, genoeg water om die kleine gaatjes te vinden. Nacht nummer twee brengen we door in een kasbah die eigenlijk gesloten is. De eigenaar is er zelf met zijn gezin een weekendje op vakantie. Er zijn geen gasten of personeel. Maar ons wegsturen doet hij niet, in plaats daarvan worden we als vrienden ontvangen en kunnen we gratis blijven slapen en eten, natuurlijk kunnen we blijven eten.
Wind mee
De dagen erna hebben we vooral wind mee, letterlijk en figuurlijk. de verkoudheid van Isabelle zet gelukkig niet door en door de harde meewind maken we weer een dag van 80Km. We besluiten uiteindelijk om niet naar Essaouira te fietsen maar naar een kleiner dorpje ongeveer 20Km zuidelijker: Sidi Kaouki. Voordat we opzoek gaan naar een slaapplek regelen we dat we de aankomende drie dagen surflessen krijgen.
Marokko - deel 6: Surfing Sidi-Kaouki
Het surfen gaat veel beter dan verwacht en daardoor hebben we er allebei erg veel plezier in. We surfen elke dag 2 uurtjes in de ochtend, meer dan genoeg want het is best vermoeiend. Met in totaal 6 uurtjes surfervaring hebben we de basis nu wel onder de knie. De volgende keer huren we zelf een surfplank en kunnen we zelfstandig het water in, Shaka-brah.
Essouira
Na 3 dagen surfen in Sidi Kaouki gaan we met de bus naar Essaouira voor wat sightseeing. Het havenstadje is een toeristische trekpleister. We lopen wat rond door de haven waar de vangst van die ochtend verhandeld wordt en in de medina trakteren we onszelf op een lunch en wat koffie. Ook kopen we een fles ‘Marokkaans goud’ oftewel Argan olie. Wat wij namelijk niet wisten is dat de arganboom alleen in het zuiden van Marokko groeit en nergens anders ter wereld. En als we de Berbervrouwen hier mogen geloven dan is het Marokkaanse goud een echt wondermiddel.
Agadir
Ons plan was om langzaamaan de kust te volgen richten het Noorden. We zijn inmiddels 2-en-een-halve maand in Marokko en onze paspoortstempel begint aan zijn houdbaarheidsdatum te komen. Maar de wind komt uit het noorden dus ons initiële plan zou betekenen dat we een aantal dagen tegen de wind in zouden fietsen. Tegen de wind in fietsen als het niet per se hoeft, daar hebben we een hekel aan. We fietsen dus verder langs de kust, met de wind mee, naar het zuiden. Vanaf Agadir nemen we dan de bus naar Tangier.
We maken twee lange dagen op de fiets zodat we in Agadir ruim de tijd hebben. De tweede dag hebben we echter, geheel tegen de planning in, toch last van tegenwind. Een zware dag maar we zijn nog altijd in topvorm. In Agadir slenteren we wat door de stad, kopen bustickets voor de reis naar Tangier en we hebben nog tijd om een uurtje te surfen. De tweede nacht in Agadir beland het avondeten van Rob in de WC pot. Misschien ligt het aan het kraanwater of toch iets verkeerds gegeten maar die nacht is een slechte. Helaas is er van uitzieken geen sprake, we nemen de volgende avond de bus van Agadir naar Tangier. Om 17;15 vertrekken we voor de 12 uur durende busrit. Na twee slechte nachten zijn we blij als we onze tent in Tangier hebben opgezet. Om 08:30 in de ochtend kunnen we dan eindelijk naar bed.
Chefchouen
Na een paar uurtjes te hebben geslapen checken we in bij de camping. Onze tent staat allang maar dat is geen enkel probleem. De volgende dag vertrekken we, wederom met de bus, naar Chefchouen. Rob voelt zich nog altijd niet 100% fit en ook Isabelle begint last te krijgen van dezelfde symptomen. Ondanks dat we allebei niet helemaal fit zijn, voelen we ons ook niet zo slecht dat we de hele dag in bed moeten liggen. Chefchouen staat ook wel bekend als de drugshoofdstad van Marokko door de hasj-handel maar wij zijn er vooral omdat de stad voor 75% blauw geschilderd is. Er zijn verschillende theorieën over het “waarom” maar op dit moment schildert iedereen de huizen en straten blauw omdat alles nou eenmaal al blauw is en het veel toeristen trekt. Hoe en waarom het precies begonnen is, dat mag Joost weten.
Marokko - deel 6: Onze laatste dagen in Marokko
Terug in Tangier neemt Isabelle de rol van stadsgids op zich en ze stippelt een mooie route uit door de stad. Er zijn veel Spaanse en Franse invloeden terug te zien in de architectuur. Daarnaast is Tangier zoals eigenlijk heel Marokko een erg vriendelijke en relaxte stad. Het is onze laatste volle dag in Marokko want het vervolg van onze reis is geboekt.
We nemen de boot naar Genua, Italië. Hoewel we beide in positieve zin verrast zijn door Marokko merken we dat we toe zijn aan een nieuwe omgeving. We hebben voor de komende maanden genoeg Tajines en Couscous gegeten en we hebben in Marokko alles gedaan wat we wilden doen. We zijn in meerdere opzichten positief verrast door dit land. De prachtige en afwisselende natuur, de vriendelijkheid en gastvrijheid van de mensen, het lekkere weer, het is betaalbaar. Er zijn maar weinig dingen waar we niet positief over kunnen zijn. Maar toch sluiten we hoofdstuk-Marokko op 22 mei 2023 af. Na bijna 3 maanden en bijna 2500Km op de fiets is het nu tijd om Italië onveilig te gaan maken. Dag Tajine, couscous en muntthee. Hallo pizza, pasta, Italiaanse wijn, koffie en gelato. Het weerbericht laat voorlopig nog wel wat te wensen over maar na regen komt altijd zonneschijn!
Arrivederci Marokko
Beslama
Hele gave foto’s weer, Shaka-brah!
Mooi verhaal, op naar Italië.
Veel plezier 🌞🏕
Nice storing, enjoy it, in italy
Weer een mooi verhaal ,met allemaal nieuwe belevenissen.Fijn dat jullie Piet en Elly weer hebben gezien .Op naar het volgende avontuur in Italië 🇮🇹.
Weer een mooi verhaal ,en vele belevenissen.Fijn dat jullie Piet en Elly weer even hebben gezien ,op naar het volgende avontuur in Italie