Overzicht dag 202 - 223
23 mei - 13 juni 2023
Italië deel 1 - De boot naar Genua
Marokko heeft nog één laatste verrassing voor ons: regen. Heel veel regen. Het is 40Km fietsen van de stad Tangier naar de haven vanwaar onze boot vertrekt. In 40Km kun je behoorlijk nat worden. We weten niet goed of we met onze fietsen de toegang voor de auto’s mogen gebruiken of dat we met de passagiers te voet het schip op gaan maar gelukkig worden we onderweg goed geholpen. Aangekomen bij de incheckbalie voor de voetpassagiers worden we tóch terug gestuurd naar de toegang voor auto’s. Onze fietsen passen niet door de scanner. Dat betekent 3Km terugfietsen, door de regen. Het is maar zo, en dan kunnen we wel direct de boot op, dachten wij toen nog. Niets is minder waar. Van 16.30 uur tot 21:30 uur staan wij nog op de kade te wachten tot de boot arriveert (18:00 uur); de auto’s en mensen van boord zijn (20:00 uur), de containers uitgeladen zijn en de nieuwe containers weer ingeladen zijn (21:30). Maar toen mochten we! Hup de boot op, en gelukkig konden we nog avondeten krijgen aan boord. Op naar Italië.
Op de boot
De overtocht duurt 3 nachten dus we zijn blij dat we een hut hebben geboekt. Een eigen bedje met badkamer(tje) en een van de beste douches die we in 3 maanden gehad hebben. Op de boot zelf is er theoretisch gezien van alles te doen. Er is een theater, een casino, meerdere restaurants en ook een zwembad. Maar er zijn NUL voorstellingen gepland, het casino is gesloten en het zwembad is leeg. Het “zwembad” is omgedoopt tot kroeg waar veel mensen een potje zitten te kaarten, te roken, te zuipen of aan de waterpijp lurken. Ook niet iedereen heeft een hut geboekt dus de gangen liggen vol met slaapmatjes, slaapzakken, kussens, tapijten en ander-soortig zacht materiaal wat voor bed door kan gaan.
De boot is dus niet echt een hoogtepunt voor ons maar we maken gretig gebruik van de tijd die het ons biedt. Het eten op de boot is naar behoren en dat maakt ook veel goed. In Barcelona meren we even aan zodat we een paar uur contact met de buitenwereld hebben en dan varen we door naar Genua.
Terug in Europa
We arriveren rond 08:30 in Genua en we komen probleemloos door de grenscontrole. Rond 09:00 zitten we op een terrasje te genieten van onze eerste Italiaanse koffie en een focaccia. Omdat het nog vroeg is besluiten we Genua te laten voor wat het is en fietsen we langs de kust naar het zuiden. De zee is helderblauw, de zon schijnt en we zien voor het eerst in tijden geen plastic meer langs de weg liggen. In plaats van hoopjes plastic die langs de weg branden, ruiken we nu de bloesem van de bloemen die volop in bloei staan. De eerste kilometers leggen de lat voor de komende tijd meteen hoog.
Bezoek
De daaropvolgende dagen maken we veel kilometers want we krijgen het druk de komende tijd. Er zijn verschillende berichtjes binnengekomen van vrienden die ook in Toscane zijn, dus we gaan ze gewoon allemaal even opzoeken. Onze eerste stop is ons oud huisgenootje. Janne is met een groep vrienden op een prachtige locatie neergestreken en we worden met open armen ontvangen door een ietwat brakke groep. Na een stevig ontbijtje en een duik in het zwembad kunnen we mee naar een wijnproeverij. Die avond genieten we van een heerlijke bbq en een drankje in de tuin van de villa die ze hebben gehuurd. Er is een kamer over, dus we mogen ook blijven slapen. Voor ons een topdag en echt even dat “vakantiegevoel”. Janne en Nathan, en de rest die dit eventueel leest: Duizendmaal dank! Of zoals de Italianen zouden zeggen: Grazie mille.
De volgende ochtend zijn wij al ruim voor de eerste katers, en koppen die voelen alsof ze een klap van de giek hebben gehad, de deur uit. Op weg naar twee vrienden die toevallig vlakbij een appartement hebben gehuurd. Wij boeken een camping in de buurt en die middag en avond besteden we om goed bij te praten, pizza te eten en als vanouds een avond vol te kletsen. Goed eten en goed gezelschap verveelt nooit. Wij fietsen verder naar ons volgende adres, maar zullen Bart en Whitney later nog een keer ontmoeten.
Opnieuw hooggeëerd bezoek
De ouders van Isabelle zouden naar Italië komen maar zagen daar vanaf vanwege het slechte weer. Maar zo veranderlijk als het weer, zo waren ook hun plannen. Dus we fietsen naar een camping aan de Italiaanse kust waar Ruud en Mirjam op ons zitten te wachten. We blijven 4 nachten op de camping en vanaf daar maken we verschillende uitstapjes. De oudere generatie kan ons prima bijbenen op de E-fiets. Ze beweren dat ze op de laagste ondersteuning meefietsen, dat zullen we dan maar geloven 😉
Net zoals bij de ouders van Rob is het fijn dat we weer eens “in het echt” kunnen praten. Geen vertraging op de lijn en geen haperend beeld. Het is fijn om elkaar na 7 maanden weer even te zien, ook al is het maar voor een paar dagen.
Het laatste bezoek
We fietsen weer ietsje zuidelijker, richting Piombino, waar we weer afspreken met Bart en Whitney. Opnieuw maken we verschillende uitstapjes maar dit keer met de auto. Het voelt echt weer even als vakantie, mede door het mooie weer dat we hebben. Bart en Whitney ook voor jullie: Duizendmaal dank voor het rondrijden, boodschappen afleveren, ons ophalen en weer terugbrengen maar vooral voor alle gezelligheid. Grazie Mille!
(Volgende keer winnen wij weer met bariba Whit!)
Weer op onszelf aangewezen
Na twee drukke en gezellige weken die meer als vakantie aanvoelden dan als reizen vervolgen we onze tocht. Onze plannen veranderen meerdere keren maar uiteindelijk besluiten we om “terug” naar Florence te fietsen. De stad wilden we sowieso bezoeken en daar is het nog niet van gekomen. Onze route slingert nu al aardig Toscane door, en als we onze tent opzetten op een camping vlakbij Florence hebben we er alweer ruim 700Km opzitten. De 7000Km grens is daarbij ook gepasseerd.
Florence
Dit keer is het de beurt aan Rob om zijn talenten als stadsgids te ontplooien. De avond voordat we Florence ingaan wordt er een route uitgestippeld en bij elk hoogtepunt wat informatie opgezocht. Isabelle zoekt de beste ijssalon van de stad uit – ook geen onbelangrijke taak.
Vanaf de camping gaat er een shuttle naar het dichtstbijzijnde busstation vanwaar we in een klein half uurtje in Florence zijn. Steden: Meestal niet echt ons ding. Florence is de uitzondering, prachtige gebouwen op elke straathoek, een rijke geschiedenis, leuke eet- en drinktentjes en de koffie is betaalbaar. Druk in Florence? Ontzettend druk! Maar daar waren we op ingesteld. We hoeven sowieso niet per se musea te bezoeken, en al helemaal niet als we daar uren in de rij voor moeten staan. Onze tocht duur ongeveer 5 uurtjes en daarna zoeken we een terrasje op.
Calcio Storico
We zijn met nog een reden vandaag (11 juni 2023) naar Florence gekomen. We hebben namelijk kaarten voor Calcio Storico. We liepen dat toevallig tegen het lijf toen we ons inlazen over de stad. Calcio Storica (of Calcio Fiorentino) is een vroege vorm van voetbal. Maar als je het ons vraagt heeft het meer weg van kooivechten. Afin, daarover later meer.
Het evenement start met een stoet door het historische centrem van Florence. Iedereen in de stoet draagt militaire kleding uit de 16e eeuw en de parade begeleidt de spelers van het toernooi naar de Piazza Santa Croce – het slagveld. Er doen 4 teams mee aan het toernooi, één team uit elk district van de stad. Wij moedigen team groen aan. De spelers worden onthaald als ware gladiatoren en het enthousiasme en fanatisme van het publiek werkt aanstekelijk.
Spelregels
Een wedstrijd duurt 50 minuten en wordt gespeeld op een gebied van 50 bij 100 meter dat met zand wordt bedekt. Het gebied wordt in twee identieke vierkanten verdeeld door een middenlijn en een doelnet loopt over de breedte van elk uiteinde. Elk team bestaat uit 27 spelers. De precieze regels kennen we nog niet maar de bedoeling is de bal in het net van de tegenstander te krijgen. Hoe dat gebeurt, dat mag je helemaal zelf uitzoeken. Een aantal manoeuvres zijn verboden. Kopstoten, elleboogstoten, wurging en het gooien van zand in de ogen van de tegenstander zijn daar géén voorbeelden van.
Iedereen in het veld slaat mekaar de kop in, als meer dan de helft ligt probeert een dappere speler als een soort van kamikaze piloot richting doel van de tegenstander te rennen. Dat lukt team rood vaker dan team groen.
Team groen komt al snel 3-0 achter te staan. Ze maken het nog heel even spannend door 3-2 te maken maar met een overduidelijke 6-2 stapt het rode team uiteindelijk als winnaar van het veld. Die “geluksvogels” mogen hun leven nog een keer gaan wagen op 24 juni, wanneer ze de finale tegen team blauw spelen.
Ondanks de gewelddadige aard van het spel merken we dat er veel wederzijds respect is tussen de beide teams. Wij hadden het niet willen missen en het is een mooie afsluiter van een een topdag in Florence.
Hoe bevalt het fietsen ons in Italië
De weerberichten voorspelden in eerste instantie niets anders dan regen, regen en nog meer regen. Daarbij kwamen de nieuwsberichten over overstromingen en je kunt je indenken dat wij niet meer zo enthousiast waren. Maar in de eerste twee weken hebben we over het weer totaal niks te klagen. We fietsen twee keer door een bui, maar voor de rest hebben we heerlijk weer.
Dat het veel heeft geregend kunnen we wel merken. Alles om ons heen is groen en staat vol op in bloei, het voelt soms alsof we door stukken jungle fietsen. Het warme weer en de vochtige lucht laten ons goed zweten op de fiets.
De campings zijn top, weliswaar aan de prijs, maar je krijgt er wat voor terug. Een mooi vlak stukje gras, een warme douche en vaak een zwembad. Met een beetje geluk (of uitzoekwerk) bieden ze ook extra services aan zoals bijvoorbeeld een wijnproeverij.
Echte bergen hoeven we niet te beklimmen maar het landschap is heuvelachtig zodra we landinwaarts fietsen. Sommige dagen maken we dus alsnog veel hoogtemeters. Bijna alle wegen zijn geasfalteerd maar af en toe belanden we van het asfalt op een grindpad dat naar een bosweg leidt die eindigt in een bospaadje. Dat leren we gelukkig snel af. Het asfalt is niet van topkwaliteit zoals we in Nederland gewend zijn. Potholes en scheuren zijn de norm. Isabelle fietst vaak voorop en met handsignalen maakt ze duidelijk waar het wegdek te wensen overlaat. Tot nu toe gaat dat goed (afkloppen).
Tot slot
Meestal eindigen we onze blogs met het plan voor de nabije toekomst. Het plan was om in Italië te blijven en de laars van hak tot teen door te fietsen. Maar door omstandigheden zullen we voor een korte periode terug naar Nederland gaan.
Betekent dat het einde van onze reis? Natuurlijk niet!
We maken van de nood meteen maar een deugd. In Nederland kunnen we wat praktische zaken regelen (zoals het kopen van nieuwe fietsen) en we kunnen onze vrienden en familie weer even zien. Hoe onze reis er daarna uit gaan zien weten we nog niet. Maar we springen sowieso weer in het zadel.
wordt dus wederom vervolgd….
Weer mooie verhalen, en mooie foto’s.
Goede reis naar Nederland.
Wederom prachtig geschreven.
het is weer leuk om te lezen hoe het jullie vergaat ,
nou tot gauw dan .al is het maar voor even .