Overzicht dag 463 - 472
9 februari 2024 - 17 februari 2024
534
Km’s Gefietst
7580
Hoogtemeters
8
Etappes
0
Mankementen
Van Laos naar Vietnam
De laatste nacht in Laos kamperen we langs de route. Op deze manier zijn we dichterbij de grens en hebben we al mooi een deel van de klim er op zitten. De grens met Vietnam ligt namelijk boven op een berg. De weg is mooi rustig en in een brede bocht zetten we onze tent op. Er rijden nog wat laatste brommertjes langs, maar ze kijken, lachen en zwaaien alleen maar. Niemand die er iets om geeft dat wij hier gaan slapen.
Nog een klein stukje klimmen
De volgende dag stappen we al vroeg de fiets op, om de laatste 10km van de klim te voltooien. Bij de Laotiaanse grens komen we een groep Nederlandse toeristen tegen. Na een gezellig praatje, kunnen we 1 van hen nog blij maken met onze laatste Kippen en dan is het tijd om Vietnam te verkennen. Maar eerst nog even 5km fietsen voordat we eindelijk officieel Vietnam in fietsen. Bij de grens met Vietnam wordt het meteen duidelijk dat ze hier wat minder hebben met persoonlijke ruimte. Bij de paspoort en visa controle komt een Vietnamees even tegen Isabel aan staan, zegt niks, en een minuut later wringt hij zich voor haar om alvast zijn paspoort naar binnen te schuiven. De douane ambtenaar laat het gaan, maar handelt gelukkig wel eerst onze paspoorten af.
Vietnamees nieuwjaar
En dan dalen we af richting Dien Bien Phu. De weg aan de Vietnamese kant is een stuk slechter dan die aan de Laotiaanse kant, dus we dalen rustig af. De landschappen zijn prachtig en eenmaal onderaan de berg, is het tijd voor een snel koffietje en broodje. De bewoners van de omliggende huizen zijn alvast hun geluidsinstallatie aan het testen, dus we kunnen heerlijk mee genieten. De voorbereidingen voor TET zijn in volle gang. Wat is TET? Hoor ik je denken.
TET
TET oftewel āTįŗæt NguyĆŖn ÄĆ”nā is het Vietnamees Nieuwjaarsfeest. Een andere benaming voor dit feest is het lunar nieuwjaarsfeest en het valt (meestal) tegelijkertijd met het chineesnieuwjaarsfeest. Hiermee wordt het begin van de lente en het begin van de maankalender gevierd, maar ook de doden herdacht. Het lijkt nog het meest op de periode van kerst en oud en nieuw bij ons. Veel mensen zijn vrij, overheidsgebouwen en scholen zijn gesloten en het is meerdere dagen feest waarbij veel tradities komen kijken. Een echte familie aangelegenheid.
Vele tradities
Dit begint al een week van tevoren, wanneer er flink gepoetst wordt. Zowel het huis als de autoās, brommers en de straat moet schoon zijn. Het nieuwe jaar moet met een schone lei begonnen worden. Het schoonmaken is extra van belang, want de eerste dagen van het nieuwe jaar mag er namelijk niet gepoetst worden. Anders poets je het geluk weg. De bezem gaat dus letterlijk een paar dagen de kast in en iedereen moet zijn best doen niet te knoeien!
In Dien Bien Phu zien we meerdere brommers met kumquat bomen en perziktakken achterop, en families die in feestkleding samen op de foto gaan. Er zijn inmiddels al heel wat winkels dicht, maar gelukkig ook nog enkele restaurantjes open. Daar maken we mooi nog even gebruik van.
Het is ons nog steeds niet helemaal duidelijk of nu alles dicht is tijdens TET of dat er toch nog het een en ander open is. We nemen toch maar het zekere voor het onzekere en doen wat inkopen in de supermarkt en op de markt.
Shows en vuurwerk tijdens TET
Voor de nacht dat het nieuwe maanjaar begint, is er in de stad een podium opgebouwd met diverse optredens van zangers en dansers. Het valt ons op dat niemand na een liedje applaudisseert. Ook hier merken we weer dat persoonlijke ruimte niet echt bestaat. Ook al is er ruimte zat, toch gaan ze ongeveer tegen je aan staan. Ach ja, als zij dat fijn vinden. Om 12 uur is er een vuurwerkshow (ofja, een paar seconden te vroeg) en dat wordt druk bewonderd door de menigte en we horen vele oohās en aahās, maar nog altijd geen applaus. Wanneer de show klaar is, begint iedereen direct aanstalten te maken om te gaan. Alsof een school uit is, zo snel verdwijnen ze richting de brommers. Wij lopen ook weer terug naar ons hotel. Onderweg krijgen we meerdere gelukkig nieuwjaarswensen en van een vrouw en dochter krijgen we zelfs allebei een gebreid knuffeltje en ook nog een dikke oprechte knuffel voor Isabelle. Dat is nog eens een goed begin van het nieuwe maan jaar. In het hotel doen we nog een klein nieuwjaar borreltje met wat gasten en de eigenaren. Iets wat niet echt gebruikelijk blijkt onder de Vietnamesen.
Nieuwjaarsdag 10 februari 2024
De volgende dag is het erg rustig op straat. De eerste dag van het nieuwe jaar wordt gevierd met de familie. Er is nog een enkel winkeltje open, maar verder zijn de straten leeg en de gebouwen gesloten. Een bijzonder tafereel om te aanschouwen, maar we zijn toch wel blij met onze inkopen. Die middag maken wij lekker pannenkoeken en snijden we een ananas aan. Alhoewel, dat proberen we, maar de buurvrouw vond toch dat Rob het niet goed genoeg deed, en neemt het van hem over. Ze maakt zonder veel woorden duidelijk dat dit echt nog niet goed was.
Het valt op dat er ook weinig toeristen zijn in deze stad tijdens TET. Dat is niet heel gek, want op internet wordt veel gewaarschuwd dat ALLES dicht zal zijn, er geen bussen rijden en de prijzen van vervoer (als het wel gaat) door het plafond schieten. Wij hebben het geluk dat we ons eigen vervoersmiddel bij hebben en zelfvoorzienend kunnen zijn.
Weer kilometers maken
De tweede dag van het nieuwe maanjaar stappen wij onze fiets weer op. En dat bevalt ons goed. De rustdagen in Dien Bien Phu zijn voorbij gevlogen, maar we hebben allebei veel zin in de route die we aankomende weken gaan fietsen.
Gelukkig voor ons zijn er al wat meer restaurantjes open en lijkt het een prachtige dag te worden. Onderweg zien we veel families Tet vieren. De mensen zijn in prachtige traditionele kledij gekleed, zijn samen aan het eten en er wordt karaoke gezongen. Iedereen is in een opper beste stemming en we zwaaien wat af. Wanneer we een koffietje drinken bij een barretje dat open is, krijgen we meteen een stuk Banh Tet (traditionele rijst cake) en gerookt vlees aangeboden. Het is voor ons erg leuk om vanaf de fiets mee te krijgen hoe Tet wordt gevierd.
We merken dat er toch nog veel restaurantjes dicht zijn. En als er iets open is, hebben ze vaak alleen noedelsoep. Geen probleem natuurlijk, maar na 2 dagen, 3 keer per dag noedelsoep te eten, komen de noedels ons de neus uit.Ā
De uitzichten maken veel goed gelukkig. Wat is het genieten hier!
Opzoek naar gƩƩn noedelsoep
We gaan opzoek naar lunch, gĆ©Ć©n noedelsoep is het doel, en worden door verwezen naar een zaakje verderop. Het barretje is open en we vragen of ze ook iets te eten hebben. Twee klanten die Koffie aan het drinken zijn, spreken een aardig woordje Engels en grijpen in. Ondanks dat de barvrouw zegt dat er wel eten is, vinden zij dat dit echt niet genoeg voor ons is. Wij (fietsers) moeten een fatsoenlijke maaltijd hebben. āKom maar met ons mee naar het huis van onze omaā. We rijden hen achterna en mogen plaats nemen onder het huis (het huis staat op palen). Ze halen allerlei bordjes tevoorschijn met heerlijk eten wat ze nog over hebben van de feestdagen. Het is heerlijk en nog belangrijker, het vult goed!Ā
Alsof dat nog niet genoeg is, staan ze er op dat we ook een flinke zak met eten meenemen. We krijgen zoveel mee, dat we ās avonds geen avondeten meer hoeven zoeken, en er is dan zelfs nog eten over om de snacktas mee te vullen. We voelen ons echte bofkonten.
klimmen door het noorden van Vietnam
Het landschap waar we door heen fietsen is prachtig en we hebben geluk met het weer. Het is niet koud, maar redelijk bewolkt, waardoor het heerlijk fietsweer is. We maken elke dag flink wat hoogte meters, maar ondanks dat besluiten we toch een dag van 100km te maken. Het gaat ons goed af, maar de volgende dag staat er een flinke klim van 13km op de planning en dan voelen we die lange dag van gisteren toch wel. De klim is pittig en kent geen ruststukken, dus het valt ons zwaar. Als we eindelijk boven zijn, stoppen we even om wat water te drinken. Direct worden we aangesproken door een familie die daar met zān allen zit te picknicken. Er wordt naar ons gewuifd dat we moeten komen en voor je het weet worden we overladen met noedels, vlees, fruit, groente en andere heerlijk eten. We nemen een paar dingen aan, maar proberen ook duidelijk te maken dat de rest echt voor hun zelf is. Maar phoe, wat doet dat eten ons goed! Echt precies wat we nodig hadden na zo een zware klim. En met zo een leuke ontmoeting, smaakt alles nog beter.
Onze langste klim ooit
De volgende dag gaan we gewoon verder met klimmen. En niet zomaar een klim, nee deze is 26km lang. Na een geslaagde zoektocht naar een goed ontbijt, gaan we van start. Het gaat ons gelukkig prima af en met een second breakfast halverwege, wat notenrepen en een traktatie van een vrachtwagenchauffeur tussendoor, zijn we na 4.5 uur klimmen boven. En ook hier zijn weer de uitzichten prachtig. Gelukkig is het niet te mistig en hebben we een prachtig zicht over de bergen en de wegen die we gefietst hebben. Tijd om af te dalen richting ons verblijf. We boeken snel even een homestay net buiten Sa Pa, waar we alleen nog maar naar toe hoeven te rollen. We fietsen door Sa Pa heen en zijn verbaasd dat het zo een roerige stad is. Op de kaart ziet het er net zo klein uit als de andere stadjes die we hebben gepasseerd, maar dit is echt heel anders. Veel koloniale gebouwen, heel veel chique ogende hotels en het is er druk. Niet perse een plek voor ons, dus we zijn blij met onze keuze alvast iets buiten de stad te gaan zitten.
Maar wat een prachtige omgeving kent Sa Pa. Opnieuw maken de uitzichten het helemaal waard!
Sa Pa en de buurvrouw
āHier moeten we naar linksā. We kijken tegen een klein paadje aan op een steile helling die naar de homestay leidt. Oei. Twee Nederlanders die net terug komen van een wandeling, draaien zich om en roepen dat het inderdaad een flinke steile helling is, maar niet zo lang. “Wij helpen anders wel effe duwen”. Rob moet even twee keer kijken, maar dan roept hij vragend: āElles?ā Die twee Nederlanders blijken we gewoon te kennen! We hadden het kunnen weten hĆØ: “Schaijk een Werelddorp”. Voor je het weet kom je je oude buurvrouw tegen in Vietnam. De fietsen duwen we met wat hulp naar boven en dan volgt een gezellige avond bijpraten met bekenden. Elles en Maikel, bedankt voor de gezellige avond!
Ha Giang
Na Sa Pa is het even gedaan met al dat klimmen en kunnen onze benen herstellen. Niet dat we korte dagen maken, maar met een stuk minder hoogte meters zoeven we weer over we Vietnamese wegen. Vanaf Sa Pa is het 3 dagen fietsen naar Ha Giang waar we aan de beroemde Ha Giang loop gaan beginnen. Opnieuw de bergen in, opnieuw heel erg veel hoogte meters.
Spoiler alert: de Ha Giang loop is een van de mooiste stukken die we fietsen deze reis. Meer daarover in onze volgende blog.
Jaaa, wat leuk om jullie verhalen te lezen en wat veel liefde/vriendelijkheid komen jullie tegen; mooi om te zien! En dan ook nog met zo’n geweldig uitzicht… Heel veel plezier en ik kijk uit naar de volgende blog (goede cliffhanger š )!
Mooi hoor, geniet ervan! Op nog vele veilige kilometers
Wat een belevenissen weer ,fiets ze!
Mooi
Weer een mooi verhaal, en mooie fotoās.
Op naar het volgende avontuur.
Ik bewonder jullie klimpartijen op de fiets! En wat een mooie uitzichten heb je dan. En dan die leuke ontmoetingen onderweg, zo leuk om te lezen.
Dankjewel! Het is tot nu toe de moeite altijd waard!
Mooi om te lezen, ga zo door,
Dankjewel!
Wat een gezelligheid š ga zo door!
Zeker weten! Op naar China!
Jullie passen je prima aan zie ik wel.
Koken op de grond ipv op een verhoging.
Doen jullie goed.
Kleine moeite, al was dit voor de Vietnamese standaard al een hele hoge stoel en tafel!