Overzicht dag 143 - 150:
25 maart - 1 april 2023
Todra kloof
Het is warm in de woestijn. Het kwik stijgt overdag ruim boven de 30 graden uit. Op de fiets hebben we de rijwind die ons nog wat verkoeling biedt maar wanneer we stil staan voelen we de hitte toenemen. De route richting Merzouga vonden we verrassend mooi, de route richting De Todra Vallei vinden we verrassend saai. Maar misschien worden we teveel verwend in Marokko met mooie uitzichten en prachtige rotsformaties die ons alsmaar blijven verbazen.
Gelukkig hebben we de eerste dagen wind mee en fietsen we nog altijd vlak. Dat resulteert in twee lange dagen, qua kilometers bedoelen we dan. De eerste dag vanaf Merzouga 90Km en de dag erna bijna 70Km. De 200Km van Merzouga tot aan het begin van de Todra Vallei fietsen we dus in slechts 3 dagen. Onderweg wordt het langzaam koeler omdat we heel geleidelijk de hoogte in gaan. Er zijn stukken bij dat we ons op de maan wanen, grijze keien domineren het landschap en zover we kunnen kijken zien we verder niets. Niet voor ons, niet achter ons, niet opzij, alleen maar grijze keien. Dat is alles.
groen gras!
We hebben in Merzouga genoten van wat “luxe” voor ons doen. Daarom vinden we dat het weer tijd wordt om onze tent wat vaker tevoorschijn te halen en zelf te koken. Het scheelt in de portemonnee en er zijn rond de Todra vallei genoeg campings te vinden. Maar vóórdat we daar zijn is dat lastiger gebleken. Gelukkig kunnen we op de eerste dag onze tent opzetten bij een openbaar zwembad. Het zwembad zelf staat leeg maar het restaurant is wel open. De eigenaar laat ons onze tent bij het zwembad opzetten. Wat ons al helemaal verbaasd is dat er rondom het zwembad gras groeit! Meestal staat ons tentje op rotsachtige bodem en is elke vorm van groene bodembedenking ver te zoeken.
De Hoge Atlas
Langzaam veranderd het landschap om ons heen. Van woestijnzand tot grijze keien tot heuvels tot reusachtige bergen die aan de horizon verschijnen. De hoogste bergen zijn hier ongeveer 3,5Km hoog en de laatste restjes sneeuw bieden nog heldhaftig verzet tegen de immer sterker wordende zonnestralen. Na 3 dagen beginnen wij ook weer te klimmen. Het gebied dat we doorkruisen heet de Hoge-Atlas. “Hoge” omdat de bergen hier vrij hoog zijn. De hoogste top ligt op 4Km en is daarmee de hoogste berg van Noord-Afrika. Een feit dat wij nogal nietszeggend vinden eerlijk gezegd, maar je krijgt hem er gratis bij.
Er zijn genoeg mogelijkheden om de Hoge-Atlas over te steken maar er zijn twee Valleien, of kloven, die het meest bekend zijn. De, al eerder genoemde, Todra-Vallei en de Dades-Vallei. Omdat de hele route omhoog vanaf de Todra-Vallei gezien geasfalteerd is, fietsen wij via die weg omhoog. Bij Agoudal gaan we linksomkeerd riching Dades-Vallei waar we nog ongeveer 10-40Km op gravel moeten afdalen. De spreiding is nogal groot maar dat zijn de getallen die we onderweg te horen krijgen. We gaan zelf daarom maar uit van het gemiddelde.
Marokkaanse gastvrijheid
Het stuk tot Agoudal fietsen we in twee etappes. We hebben geen haast en het is een klim tot 2645m hoogte. Mogelijk in één dag maar 90Km fietsen én zoveel hoogtemeters maken, dat willen we onszelf niet aandoen. Tijdens de eerste etappe van de klim richting Agoudal kunnen we bij iemand thuis blijven slapen. Dat soort aanbiedingen slaan we natuurlijk nooit af, ook al hadden we het plan om wat vaker te kamperen. Die avond hebben we de grootste lol ondanks dat het moeilijk is om precies te begrijpen waar het over gaat aan tafel. Isabelle wordt in Berber-bruidskleren gehesen, we kijken mee hoe Berber-pizza gemaakt wordt en Isabelle krijgt henna op haar handen. We zijn weer een ervaring rijker en dit is een avond die voor ons het reizen zo speciaal maakt. Er hangt een heerlijk ongedwongen sfeertje en we vinden het bijna jammer dat we maar 1 nachtje blijven. Hoe “basic” het huisje ook is waar we die avond zijn.
La grotte Akhiam
De dag erna plannen we een korte dag omdat we in de middag een hike willen maken naar een grot. We slapen toepasselijk bij Auberge La Grotte en daar krijgen we twee privé gidsen mee die ons de weg naar de grot wijzen. Moeder Rosie en zoon Jack. Het is de eerste keer voor Jack dat hij zover van huis gaat en onderweg moeten we hem dan ook af en toe een stukje dragen.
We vervolgen onze weg naar het tweede gedeelte waarin we opnieuw flink moeten klimmen. De Hoge-Atlas doet haar naam eer aan, we klimmen tot 2909m. Daarna dalen we af, het eerste stuk over gravel. Het blijkt uiteindelijke 20Km gravel te zijn en een Km of 10 van zeer afwisselende wegconditie. Maar wat is het weer mooi om ons heen.
Asakka
Na de gravel-afdaling zoeken we een camping op. Camping Assaka is de eerste die we tegen komen en dat blijkt achteraf een hele goede keuze te zijn. De eigenaar kan geen Engels en slechts een beetje Frans maar gelukkig heeft hij een blaadje met de prijzen voor ons: “you pay what you can afford”. Daarmee boort hij meteen op ons geweten in.
Opnieuw is het eten inclusief, wat bijna altijd zo is. We komen bijna niet aan zelf koken toe. Vragen of je ergens kan blijven slapen zonder dat je diner en ontbijt nodig hebt roept vaak vragende blikken op. “Hoezo zonder diner? Dat krijg je er gewoon bij.”
Dades kloof
De volgende dag fietsen we onze laatste etappe van de lus door de de twee kloven. Todra-gorge omhoog en Dades-gorge omlaag. Het grote verschil is dat de Dades-gorge een stuk groener is. Het smeltwater stroomt rijkelijk door de vallei en dat zorgt voor veel groen. Na een aantal kilometer komen we aan bij de beroemde haarspeldbochten die de Dades-gorge zo bekend maakt. Het is verbazingwekkend rustig en het ziet er van boven indrukwekkend uit. We zijn blij dat wij deze lussen naar beneden maken.
Monkey paw Mountains
En dan is het weer eens tijd voor een rustdag. Rustdag omdat we niet op de fiets zitten, maar zeker geen rustdag omdat we niks doen. We hebben onze tent opgezet bij de “monkey-paw-mountains” en vanaf hier kun je een mooie wandeling maken tussen de rotsformaties. Met wat fantasie lijken de bergen hier op reusachtige apen-handen en –voeten. Tussen de rotsen is een smalle kloof waar je kunt wandelen en er zijn stukken bij waar we flink moeten klimmen (en kruipen) om over de rotsen te komen. In de middag is het te heet. We zoeken de schaduw op om dan toch echt maar van onze rustdag te genieten.
Het hele gebied tussen de twee kloven in is adembenemend en alleen hier zouden we al een paar weken kunnen vertoeven. Er zijn talloze wandelingen die je naar kleinere kloven voeren, diepe grotten, watervallen en god mag weten wat er voor mooie plekken er nog meer verborgen liggen. Maar ondanks dat we “alle tijd” hebben, is dat toch niet zo. Ons visum is 90 dagen geldig en we willen nog zoveel meer van Marokko zien.
Ramadan
En dan nog even dit. Het is Ramadan, maar dat zal jullie misschien niet ontgaan zijn. We merken het op straat, de cafeetjes zijn dicht en het tempo lijkt bij iedereen tot een minimum gedaald te zijn. Winkeltjes zijn meestal wel open, dus wat dat betreft hebben wij er geen last van. Koffie onderweg halen we nu wat vaker bij hotels ipv lokale barretjes en voor het avondeten veranderd er voor ons niks. De zon gaat rond 18:45 uur onder, en meestal eten wij toch pas daarna. Niemand doet er moeilijk over dat wij onderweg ergens zitten te eten. De Marokkanen accepteren dat wij niet meedoen aan de Ramadan, en wij proberen zoveel mogelijk rekening te houden met de mensen die wel vasten.
Mooie foto’s, geniet ervan 🏔🗻🛖🚲🚲
Heel mooi geniet ervan
Prachtige natuur mooie foto’s en het is ramadan inderdaad volgende week donderdag
Is het Suikerfeest dan is er heel veel eten 🥘🍉🍟🍓🥐🥯🍳zorg dan dat je in de bewoonde wereld bent
Kun je zo mee eten🚲🚲veel plezier nog.
haha gaan we zeker proberen maar ik denk dat dat wel gaat lukken! :p
Prachtig!!!
Tis weer indrukwekkend
dankjewel Willie