Overzicht dag 538 - 580
23 april 2024 - 4 juni 2024
1973
Km’s Gefietst
22310
Hoogtemeters
34
Etappes
1
Mankementen
Japan
Tempel 88
De wierookgeur komt ons, net zoals bij de vorige 87 tempels, al tegemoet. We zijn er. Tempel 88 is de laatste tempel van de Shikoku Henro. We hebben zo onze eigen ritueeltjes ontwikkeld. We maken uit respect een kleine buiging voordat we het terrein oplopen en lopen rustig onze ronde. Opzoek naar mooi beelden, voetafdrukken van Boeddha en de meest vreemde symbolen. Sinaasappels met een gezicht, standbeelden van een aubergine, gebreide mutsjes en slabbetjes voor de standbeelden, er is vaak van alles te vinden. De tempels lijken in grote lijnen allemaal op elkaar. Het is meestal een terrein van 100 bij 100 meter met een aantal gebouwen. De hoofdtempel, de Daishido tempel, soms een plek waar de monniken verblijven en een kantoortje. Er heerst altijd rust, mensen praten op gedempte toon, af en toe horen we de bel luiden, vogeltjes tjirpen en het geprevel van mantraās, soms door grote groepen pelgrims tegelijkertijd opgezegd. Een tamboerijntje geeft in dat geval de maat. Het werkt rustgevend.
De laatste stempel
Na onze ronde halen we onze laatste āstempelā. We hebben een boek waar we nu van alle 88 tempels bewijs hebben verzameld dat we er zijn geweest. Nirvana wacht op ons, als je de legendes tenminste mag geloven. In het kantoortje wordt er met de hand een prachtige kaligrafie gezet over enkele stempels heen. āstempelā is dus wel wat te eenvoudig voor zoān bijzonder handwerk. Het boek is vol, de pelgrimstocht voltooid. En nu?
De laatste weken zijn we mentaal vaak op en neer naar Nederland gereisd. Sollicitaties, verhuizing, housewarming, tandarts inplannen, familie weer zien, verjaardag van Isabelle plannen, we hebben het er druk mee gehad. Maar juist omdat we dat allemaal al hebben geregeld kunnen we thuis straks alles in relatieve rust starten. Het meeste is geregeld.
We mogen naar huis
Maar nu, op dit moment, staan we bij tempel 88. Onze reis loopt nu echt tegen het einde. Tot nu toe waren al onze eindes slechts het begin van de volgende etappe. Vanaf Santiago de Compostela fietsten we naar Malaga, toen naar Marokko, vervolgens ItaliĆ«, Zuidoost AziĆ«, China. Telkens stond het volgende āeindeā al lang en breed op de planning. Maar nu niet. Het zit er echt op. Klaar, basta, einde, finish, geen vervolg. We gaan naar huis.
Maar we zijn hier natuurlijk niet zomaar gekomen. Dit keer weer een wat langer blog, dus ga er even goed voor zitten. Veel leesplezier gewenst.
Met de boot naar Japan
Vanaf Busan (Zuid-Korea) nemen we de Boot naar Osaka (Japan). Het is weer een tochtje met overnachting en dit keer kopen we vooraf vouchers voor diner en ontbijt. Goed eten doet wonderen. De eerste uren varen we echter over ruwe zee. De boot deint lekker mee op de golven en dat vindt de maag van Rob maar niks. Hij ziet steeds groener en van eten komt niet veel. Er wordt geforceerd wat naar binnen gestouwd en dat blijft amper binnen. Isabelle heeft gelukkig nergens last van en die kan wel van het avondeten genieten. Na een paar uur van zeeziekte varen we langs de eilanden van Japan en is de zee een stuk kalmer. De maag van Rob kalmeert en hij krijgt zijn normale kleur weer op de wangen. Van het ontbijt kunnen we dus wel allebei genieten!
Osaka
Bij de immigratie worden onze tassen volledig overhoop gehaald. Iedere zoom wordt nauwkeurig gecheckt. Prima voor ons, we hebben niks te verbergen. Maar we worden wel meteen blootgesteld aan de Japanse regeltjes, en hoe goed men zich daaraan houdt. Buiten de haven vallen de autoās ons vooral op. Ze doen ons nog het meest denken aan een legoblokjes op wielen met een piepklein neusje voorop. Kleine autoās moet ook wel hier, want de straatjes zijn erg smal. Het tweede dat ons opvalt is de beleefdheid. Overal wordt je hartelijk welkom geheten, zeer respectvol wordt er een buiging gemaakt en wanneer je een winkel weer verlaat wordt je hartelijk bedankt voor je komst. Dat gaat ons eerlijk gezegd na verloop van tijd wel een beetje vervelen. Zelf de vakkenvullers stoppen met werken om hoi te zeggen en een buiging voor je te maken. Niet nodig. En alles gaat ook zo automatisch dat het niet gemeend overkomt, het is alsof er een bandje wordt afgespeeld.
Shikoku Henro
Osaka is verder een mega stad waar wij niks te zoeken hebben. We doen onze inkopen, regelen simkaartjes en dan vertrekken wij richting Shikoku, het kleinste van de vier grootste eilanden van Japan. Er loopt rondom Shikoku een pelgrimsroute die 88 tempels langsgaat en bij alle tempels ākrijgā je een bewijs van je bezoek door middel van een stempel die je, in ons geval, in een boek laat zetten. āKrijgenā tussen aanhalingstekens omdat je er natuurlijk wel voor moet betalen. Sommige kiezen ervoor om de stempels op een kleed te laten zetten of op een scroll. Daarnaast kun je als pelgrim allerlei andere symbolen en kledingstukken kopen zodat je herkend wordt. Een witte broek en hesje, een hoed, een wandelstok, kaarsjes, wierrook stokjes, armbanden, kettingen noem het maar op. Alles heeft zo zijn eigen betekenis en symboliek.Ā
Shikoku Pelgrimstocht
Een stukje achtergrondinformatie voor de liefhebber. Henro is het Japanse woord voor pelgrim. Vandaar dat de Shikoku pelrimstocht ook wel bekend staat als de Shikoku Henro. Zoals al gezegd loopt de route langs 88 tempels door de vier verschillende provincies van Shikoku. Waarom 88 tempels? Dat weet eigenlijk niemand. Er bestaan verschillende theorieƫn maar welke er waar is, dat blijft gissen. De pelgrimstocht wordt terugherleid naar een man genaamd Kukai, die ook wel bekend staat als Kobo Dashi. Hij is de man die een bepaalde stroming van het Boedhisme naar Japan heeft gebracht die vandaag de dag nog erg populair is. Kobo Dashi is de centrale figuur tijdens deze tocht. Zelf heeft Kobo Dashi nooit alle 88 tempels bezocht en hij heeft zelf nooit deze tocht gelopen of bedacht. Dat is door zijn leerlingen gedaan en pas na de dood van Kobo Dashi. Wel zijn er dankzij Kobo Dashi veel tempels gebouwd doordat het Boedhisme steeds populairder werd in Japan.
Stempels
Vroeger, ongeveer zo rond de 9e eeuw, begon er voor het eerst iets te lijken op een officiƫle pelgrimsroute. Meer en meer mensen begonnen de tempels op Shikoku te bezoeken omdat Kobo Dashi op Shikoku geboren is. Echter stonden er op het reizen in die tijd enorme beperkingen. Op de hoofdwegen stonden bewakers en als je geen geldige reden had om op reis te zijn dan riskeerde je een straf. Zo is het stempelen bij de tempels begonnen. Met de stempels op zak kon je aantonen dat je als pelgrim onderweg was en dat werd als geldige reden gezien om door Shikoku te reizen. Tegenwoordig kun je een stuk vrijer door Shikoku reizen en zijn de stempels niet per se meer nodig. Maar traditiegetrouw kun je ze dus nog altijd bij elke tempel krijgen.
Nirvana
De 4 provincies van Shikoku verdelen de route in 4 delen. āawakeningā, āauterity and disciplineā, āenlightmentā en de laatste: āentering nirvanaā. Wanneer je alle tempels hebt bezocht zou je dus Nirvana bereiken. Vandaar dat de route immens populair is bij veel Japanse boeddhisten. Te voet, per fiets, met de motor, auto of bus, het maakt allemaal niet uit. Voor veel Japanners is het een must om deze tocht tenminste 1x in hun leven af te leggen en bij hun dood nemen ze de stempels mee het graf in.
Pelgrims
Wij kopen een boek om onze stempels in te verzamelen. Al die andere symbolen en toebehoren doen ons verder niet zoveel en zouden op de fiets vooral onhandig zijn. We twijfelen wel, maar onderweg komen er nog genoeg mogelijkheden om attributen te kopen, mochten we daar behoefte aan krijgen. Maar hoe langer we onderweg zijn, hoe minder behoefte we daaraan hebben. Verreweg de meeste āpelgrimsā die wij tegenkomen zijn met de auto en een groot deel daarvan zien wij verkleden op de parkeerplaats. De attributen gaan aan, Kobe Dashi (de wandelstok) wordt uit de achterbak gehaald en de laatste meters van de parkeerplaats naar de tempel worden dan als āpelgrimā afgelegd. Kijk, er zijn natuurlijk geen regels voor, iedereen doet deze tocht op zijn eigen manier en daar is niks mis mee. Maar voor ons verdwijnt de symboliek wel wanneer je je op de parkeerplaats staat om te kleden.
Is nirvana te koop?
We zien onderweg ook genoeg wandelaars die de hele, of een gedeelte, van de tocht te voet afleggen. In dat geval behoudt die kleding de symboliek en ben je als pelgrim herkenbaar. Maar wanneer je de spirituele lading van zoān tocht weghaalt door je op het laatste moment in je pelgrims outfit te hijsen blijft er, voor ons tenminste, niet veel meer dan een commerciĆ«le machine over. Soms met busladingen tegelijk. De hele outfit bij elkaar kost ruim 100 euro, een boek ongeveer 20, overal een kaarsje aansteken, wierrook stokjes, speciale ānaam-briefjesā, donaties bij iedere tempel, je mantra boekje, een stempel in een boek kost omgerekend ongeveer 3 euro. Op een scroll ruim het dubbele. En alles maal 88. Nirvana is gewoon te koop. Als je wilt kun je zelfs je geluk kopen. Geluk voor je examens, geluk voor op de WC, geluk voor in het verkeer, je kunt het zo gek niet bedenken of je kunt het bij de tempels kopen.
Namste
Maar misschien zien wij het dan gewoon te nuchter in. Want voor de Japanners en andere boeddhisten over de hele wereld blijft het een belangrijke tocht. En wie zijn wij dan om daar over te oordelen? Het is ook juist heel mooi dat mensen die wat slechter ter been zijn, of gewoon al heel oud Ć¼berhaupt de mogelijk hebben om de pelgrimstocht te kunnen doen. We laten daarom alle pelgrims in hun waarde. Namaste.
De natuur en het weer
Goed. Genoeg gezever over pelgrims en het boeddhisme. Want onze reden voor deze route is eigenlijk heel simpel. We hebben nog een week of 6 te gaan en met deze route vullen we de tijd perfect in. We moeten nog het een en ander regelen voor thuis en dan is het gewoon prettig om niet elke dag na te hoeven denken waar we heen willen. Het neemt dus een stukje denkwerk en planning weg. We fietsen lekker van tempel naar tempel en de route staat daarom redelijk vast.
En wat een route. Shikoku is een relatief groot eiland met relatief weinig inwoners. Er blijft dus ruimte over voor de natuur. We hebben over het algemeen fantastisch mooi weer en om ons heen is alles weelderig groen. Wanneer we verder van de steden zijn, leeft het om ons heen. Ten eerste vliegen er ontzettend veel bijen, hoornaars, libellen, motten, vlinders, sprinkhanen en andere insecten rond. We zien veel slangen (helaas zijn de meeste gelijkvloers gemaakt met het asfalt), grote wormen van 50cm lang, spinnen, krabben en duizendpoten. Naast die kriebelende kruipers zien we veel verschillende vogels, veel schildpadden en vissen, we zien een keer een Japanse wasbeerhond rennen, een hert, vliegende eekhoorns en af en toe zien we apen wegschieten.
Een bijzonder mooie mix
De route langs de kust brengt ons naar prachtige baaitjes die zo de set van pirates of the caribbean zouden kunnen zijn. Rotsachtige wanden met prachtig witte stranden en een helderblauw zee. Het voelt alsof we op een tropisch eiland fietsen. Het binnenland is bergachtig, maar opnieuw stellen de bergen ons niet teleur. Wat een uitzichten! Stel je daarbij ontelbaar veel bergriviertjes voor die kraakhelder rustig door de bergen kabbelen. Genieten!
Japan is wat dat betreft een echte mix van natuurschoon. De tropische zee van Thailand vermengd met de Oostenrijkse Alpen, de oerwouden van Laos en de dennenbossen van Finland. Het komt dan ook meer dan eens voor dat we verbaasd rondkijken en in Ć©Ć©n blikveld lianen zien hangen in de dennenbomen, verschillende soorten loofbomen en varens zien groeien en dat afgemaakt met hier en daar een reusachtige bos bamboe met bamboestelen zo dik als boomstammen.Ā
Regen
We hebben prachtig weer in Japan. Het is overdag meestal tussen de 20 en 25 graden en ās nachts koelt het lekker af zodat we heerlijk slapen in ons tentje. Elke dag lekker weer, behalve op de zondag. De eerste 3 weken regent het telkens op de zondag. En hoe. Aan miezerige buitjes doen ze hier niet, nee als het regent, dan giet het hier! Wij zorgen dat onze tent op een hoge droge plek staat en vluchten op die dagen de onsen (de Japanse sauna/badhuizen) in. Hoe verlegen de meeste Japanners ook zijn, in de onsen loopt iedereen schaamteloos in zijn nakie rond. Mannen en vrouwen zijn wel gescheiden, maar voor de rest is de onsen een plek voor alle lagen van de samenleving. Het is zeer gebruikelijk om lekker naar de sauna te gaan en er wordt dan ook volop gebruik van gemaakt. Het is dan ook niet duur en je mag zolang blijven als je wilt. Voor ons een zeer welkome afwisseling van de ādouchesā die we meestal in Japan hebben. De meeste campings waar we staan zijn gratis of we doen aan wildkamperen. Toiletten en drinkwater zijn eigenlijk altijd aanwezig, maar geen douches. Als er geen kraantje is waar we onder passen hopen we op een tuinslang of we ādouchenā ons onder onze bidons.
De bidon-douche
Het klinkt misschien Spartaans maar wij voelen ons er heerlijk bij. Even dat momentje aan het einde van de dag, een paar bidons met water over je lichaam smijten en dan lekker schone kleren aan. Eten koken, afwassen, tanden poetsen en als de zon onder is, zo rond 19:30 lekker de tent in. We lezen veel en slapen vroeg. Een wekker zetten we nooit. We worden toch wakker als de zon weer opkomt zo rond de klok van 06:00 uur. Klaar voor een nieuwe dag op de fiets.
Maar in de onsen schrobben we ons brandschoon. Klaar voor weer een week op de fiets. Zondag kan het weer gaan regenen wat ons betreft. Ā
Verschillende Japanners
Verreweg de meeste mensen laten ons hier met rust. Er wordt angstvallig veel afstand gehouden en de meeste mensen spreken ons niet aan. Verlegenheid? Angst? Beleefdheid? Taalbarierre?
Maar lang niet iedereen is zo afstandelijk gelukkig. Wat dat betreft maken we veel uitersten mee. Een paar voorbeelden:Ā
- Op een van de campings staan we op een veld waar gemakkelijk 100 tenten zouden kunnen staan. Er komt 1 andere kampeerder aangelopen. Hij zet zijn tent zover hij kan van ons vandaan met de ingang de andere kant op! Er wordt geen hoi gezegd als we staan af te wassen, er kan nog geen knikje vanaf. Hij doet zijn best om vooral uit de weg te blijven.
Wanneer we op een regenachtige zondag bij een camping aankomen voelen wij er niet veel voor om in de stortregen onze tent op te zetten. Er is een keukentje, met een warme douche(!) Omdat het nog vroeg op de dag is besluiten we om eerst maar eens lekker te douchen en een bakkie te doen en daarna wel verder te zien. De dame die verantwoordelijk is voor de camping komt angstig onze richting op. Ze heeft haast. Hoe lang wij nog van plan zijn in de keuken te blijven? āWant de keuken is eigenlijk toch echt alleen voor de afwasā. Dit kan ze niet menen denken wij. Er valt ruim 100mm regen, alles wat we hebben is doorweekt en ze wil ons nu dus die gigantische bui insturen omdat wij de keuken bezet houden? Er is geen levende ziel te bekennen op de camping. Welke weldenkende persoon wil er Ć¼berhaupt met dit weer naar de camping? We proberen op een zo vriendelijk mogelijke manier te antwoorden dat wij niet van plan zijn de droge keuken te verlaten en laten in onze bewoording weinig ruimte over voor een āneeā van haar kant. Zenuwachtig gaat ze akkoord. We mogen tot 16:30 uur in de keuken blijven. Prima.
Maar om 16:30 regent het nog steeds pijpenstelen. āHet gaat nu wat minder volgens mij, vlug ga je tent opzettenā. Wij kijken bedenkelijk. Mevrouw dat kunt u niet menen. Het campingveld is inmiddels veranderd in een waterplas, met geen mogelijkheid krijgt ze ons nu zover om de tent op te zetten. Opnieuw laten we weinig ruimte voor discussie in ons antwoord. Schoorvoetend laat ze ons weer achter in de keuken. Even later laten we ons oog vallen op een pagoda. Daar kunnen we mooi droog staan. We lopen in onze regenjassen nog een rondje om het campingterrein maar die is veranderd in een reuzachtige spons. Telkens als we onze voeten neerzetten drukken we het water uit de bodem en staan we in een plasje water. Hier onze tent opzetten is simpelweg uitgesloten. Maar de mevrouw geeft niet op: āde pagoda is SUPER gevaarlijkā. Er zitten wat termieten in dus die kan elk moment instorten. En je weet maar nooit of er een aardbeving komt.
We hebben dus de keuze tussen een enorme spons of een āSUPER gevaarlijkeā pagoda waar we droog kunnen staan. Dan kiezen wij toch voor een droge nacht. Het gevaar nemen we wel voor lief. We springen een paar keer op de trap en proberen de pagoda om te duwen maar die staat zo stevig als een huis.
- Tijdens een andere echt flinke bui staan we opnieuw op een camping. Dit keer hebben we onze tent al opgezet dus blijven onze spullen sowieso droog. Echter komt de mevrouw van de receptie ons waarschuwen. Er komt hevige regen deze kant op, als we willen kunnen we de tent onder de overkapping zetten waar ook de keuken is. Het kan niet treffender. Waar de ene mevrouw ons per se weg wilde hebben uit de keuken, het campingveld op in de stromende regen. Komt deze mevrouw ons, juist vĆ³Ć³rdat de regen begint, waarschuwen en stuurt ze ons juist naar de keuken toe!
- Opnieuw een regenachtig nacht, morgen en middag waarin er ruim 200mm regen valt dankzij een typhoon die voorbij raast voor de kust van Japan. Wij komen net brandschoon en heerlijk warm uit de Onsen. Het miezert nog een beetje en het is 2Km lopen naar de camping dus voor de zekerheid trekken we onze regenpakken maar aan. Een man komt op ons aflopen en in zeer gebrekkig Engels maar vooral met handen en voeten wordt duidelijk dat hij ons naar de camping brengt. In Japan echt een unieke ervaring want, zoals gezegd, laten de meeste mensen ons echt met rust. Bij de camping aangekomen bedanken we hem hartelijk en gaan slapen.
- De volgende ochtend worden we ruw uit onze slaap verstoord, het is nog geen 06:00 en er staat iemand aan onze tent te schreeuwen. Welke gek is dit nou weer? En jawel, daar staat onze taxichauffeur van de dag ervoor. āNoodle,Ā noodle, food, eat, eatā. Kleren aan en naar buiten. 2 minuten later zitten we weer met hem in de auto, onderweg naar een restaurant waar hij ontbijt voor ons betaald. Hij laat ons nog zijn bedrijf zien en brengt ons dan terug naar de camping. Lang niet alle Japanners zijn dus zo verlegen, maar de volgende keer mag hij ons iets later wakker maken.Ā Ā
Kamperen in Japan
Kamperen is immens populair in Japan. Er zijn ook echt overal campings te vinden die vaak heel goedkoop zijn, maar wij pikken er meestal de gratis campings tussenuit. En ook die zijn er genoeg. De Japanners hebben het kamperen tot kunst verheven en bereiden alles tot in de kleinste puntjes voor. De tent wordt perfect neergezet, er komt nog net geen waterpas bij kijken. Ze hebben de meest nutteloze gadgets bij. Een houder voor alle pannen, die ook netjes allemaal op een rijtje op de houder worden gehangen. Alles is uitklapbaar, opvouwbaar of uitschuifbaar en voor alles is een houdertje bedacht. Op de tafel klik je een houder voor je lamp en voor een waaier. Zelfs de eetstokjes komen in uitschuifbare vorm. Gekte. Een kampvuur hoort er ook bij. Een grote kartonnen doos met hout komt dan tevoorschijn. Alle houtjes zijn op exact dezelfde lengte gezaagd, dat kun je bij de meeste supermarkten zo kopen. Het hout wordt dan met handschoenen aan en met een tang op een speciaal uitklapbaar rekje perfect opgestapeld. Vervolgens wordt er een opvouwbare vuurkorf een vuurtje gemaakt en met een speciale grote tang wordt het hout dan van het rekje naar de vuurkorf getild. Waanzin. Het opruimen van de hele perfecte bende gebeurt ook altijd met handschoenen aan. Werkhandschoenen voor de vuurkorf en het gasbrandertje, en witte handschoentjes om de tent op te vouwen. Stel je toch eens voor om dat met je blote handen te moeten doen!
Kampeerders klaar? inpakken maar....
Maar als het vuurtje is opgebrand, de tent perfect waterpas staat, er gegeten is, alles weer smetteloos is afgewassen zijn de Japanners klaar voor de nacht. En de nacht spenderen ze thuis! WAT GEBEURT HIER NOU WEER??!! Zijn ze de hele middag bezig geweest om de perfecte kampeerplek op te zetten. Ze zien eruit alsof ze zo uit de folder van een outdoorwinkel zijn gestapt. Beter voorbereid kun je gewoon niet zijn. En dan, vlak voordat het donker wordt, vlak voordat je echt zou beginnen met kamperen pakken ze de hele boel weer in! āDaycampingā zoals ze dat hier noemen. Bizar. Waarom al die moeite? Wij begrijpen er niks van maar kunnen ons er erg mee amuseren.
Een extra rondje maken
Vooraf hadden we met onszelf afgesproken om gewoon aan de tocht te beginnen en maar te zien hoe het zou lopen. Niet gaan treuzelen, maar ook zeker niet gaan haasten. Als we ongeveer 60 tempels gehad hebben, merken we dat we tijd over hebben. We besluiten daarom een populaire route er tussen te plakken die Simanami-Kaido heet. Een aantal eilanden tussen Shikoku en het vaste land van Japan, worden via bruggen met elkaar verbonden en over de gehele lengte is er een fietspad aangelegd. Het is inderdaad een mooie route doordat het zo bijzonder is dat alle bruggen te fietsen zijn, maar wij hadden er meer van verwacht. De route is erg populair en we zien heel veel mensen fietsen, maar we vinden Shikoku zelf mooier dan deze tocht.Ā
UFO line
Na de Shimanami-Kaido fietsen we door naar een andere extra route: de UFO line. Die loopt langs de hoogste bergtop van Shikoku. En dat betekent dus weer flink klimmen. Maar zoals altijd: dik en dubbel waard. Wat een uitzichten en de bergachtige omgeving is simpelweg fantastisch.Ā
Gevaar
We voelen ons veilig in Japan. Maar als je alle waarschuwingborden mag geloven is het hier levensgevaarlijk. Oppassen voor vallende stenen. Oppassen voor snelstromend water. Oppassen voor Bijen. Oppassen voor een scherpe bocht. Oppassen voor regen. Oppassen voor slangen in de berm. Oppassen voor wilde zwijnen. Overal waar je komt wordt je gewaarschuwd voor potentieel gevaar. Misschien terecht maar je kan het overdrijven. We worden zovaak gewaarschuwd dat we het ook niet meer echt serieus nemen. De waarschuwingsborden zijn ook allemaal in de vorm van een tekenfilmfiguurtje gemaakt zodat het een beetje kinderlijk overkomt. āZwieber niet stelenā.
luchtalarm
Echter gaat er 1x om 11 uur in de avond de luchtsirene af. Dat doe je niet zomaar toch? Rob slaapt er overigens doorheen, gelukkig wordt Isabelle er wel wakker van. Wat opzich al een wonder is want meestal is Rob juist degene die van zulke dingen wakker wordt. Als Isabelle eenmaal slaapt kun je een bom af laten gaan en zal ze nog rustig door dromen. Maar dit keer is het dus andersom. We liggen 100m van de zee af, ergens in een parkje. Tsunami gevaar? Is er een aardbeving geweest? Isabelle raadpleegt haar telefoon.
De luchtsirene heeft net iedereen wakker geloeid met de mededeling dat het vanavond āExtreem gevaarlijk is door droge luchtā. Droge lucht? Gevaarlijk? Ja we snappen het. Droge lucht, het is warm: pas op met vuur. Maar daar zet je de sirene toch niet voor aan? Zou je die niet pas af laten gaan als er echt iets aan de hand is? Nu voelt het een beetje als een waarschuwing voor een waarschuwing. Pas op: misschien staat er straks iets in de fik. Net zoals de waarschuwingsborden verliest ook de sirene zijn effect op ons. āHet zal wel weer niks zijnā.
Omroepen
Nog een Japanse eigenaardigheid die ons opvalt. In de kleinere dorpjes gaat er tenminste 3x per dag een omroepsysteem af. Om 6 uur in de ochtend, om 12 uur in de middag en om 17:00 uur klinkt er een vrolijk deuntje. Soms ook op random tijden en dan wordt er iets medegedeeld. Het is zoals vroeger bij ons op de camping wanneer het programma van die dag wordt omgeroepen of hoe de ouders van marrietje te horen kregen dat hun dochter was gevonden en ze haar op konden halen bij de receptie. āDing, Ding, Ding Dong vanavond is de verjaardag van Mr Myata, hij heeft pruimentaart gebakken en iedereen mag een stukje komen proeven. Ding, Ding, Ding, Dongā. We hebben het 1 keer via een app vertaald en toen werd er omgeroepen dat er morgen een feestelijk iets was en dat je je buren en vrienden mee moest nemen.
Het einde komt in zicht
Wij genieten van alle eigenaardigheden. Want negatief kun je het ook gewoon niet noemen. Het laat ons een stukje Japanse cultuur zien, die we zonder de fiets niet zomaar hadden ervaren. En voordat we er erg in hebben, beginnen we aan onze laatste kilometers. De laatste 20 tempels liggen erg dicht bij elkaar en op de tweede voorlaatste dag verzamelen we 11 stempels. Net iets teveel van het goede eigenlijk. We zijn door deze toch niet merkbaar dichterbij het boeddhisme gekomen, niet spiritueler geworden en de laatste twee dagen hebben we het eigenlijk wel gehad met de tempels. Tempel 81, 82, 84, 85 en 88 liggen ook nog eens allemaal op een heuvel dus het zijn drie zware laatste dagen. Maar nu willen we dat boek vol hebben ook! En als we eenmaal op de fiets zitten gaat het gewoon lekker. Genieten nu het nog kan is het advies van thuis. Straks zit je thuis. We hopen echt van harte dat we thuis kunnen blijven genieten. Dat wordt in ieder geval wel het doel. Want waarom zou het niet kunnen?
Nog 3 nachtjes kamperen
De laatste 3 nachten in onze tent spenderen we op dezelfde plek als waar we onze tocht zijn begonnen. Dat leek ons wel passend. Het is een prachtige gratis camping aan een dam tussen de bergen. Een perfecte plek om nog even te genieten van het kamperen. Op 4 juni fietsen we terug naar de haven en vanaf dan nemen we de boot terug naar het vaste land. We hebben een hotel geboekt dichtbij de luchthaven van Osaka. Onze vlucht is pas op 12 juni dus we hebben mooi de tijd om alvast een aantal dingen af te sluiten. En dan kan ons volgende avontuur beginnen. De fiets zal niet meer ons primaire bestaan zijn maar zal hoe dan ook onderdeel uit blijven maken van ons leven. Want wat is het toch FANTASTISCH om met de fiets de wereld rond te gaan!
Een hele goede reis terug naar Nederland.
Wat een avonturiers zijn jullie, en wat hebben jullie leuke dingen meegemaakt .
Heel leuk om een inkijkje te hebben gekregen van jullie belevenissen.
Ik hoop dat het leven hier ook weer gaat bevallen.
Wij zullen de verhalen missen, maar leuk om jullie weer te ontmoeten.
Houdoe š
ja helemaal mee eens elly
Wat een heerlijk verslag om te lezen! Ik heb veel gelachen om jullie grappige, bizarre en wonderlijke ontmoetingen.
En dan is het zover, jullie komen naar huis! Wat fijn. Dan kunnen jullie ervaren dat slapen in een bed en een douche bij de hand, weer heel fijn is En ook om iedereen weer te zien .
Jullie hebben het mooi afgerond met de tempelroute. Succes met de laatste voorbereidingen voor de terugreis, goede vlucht en fietstocht in Nederland en goede thuiskomst! Xxx
fantastisch om met de fiets de wereld rond te gaan , voor ons waren de verhalen op deze site fantastisch .
fantastisch dat jullie weer thuis komen want we hebben jullie wel gemist.
en Genieten ??? ja natuurlijk kunnen jullie blijven genieten .
waardeer wat je hebt en waar je bent , wat je doet , dan ben je al een heel eind .
Geniet van vrienden en familie, collega’s en buren… en elkaar natuurlijk.
Dat is iets wat jullie zeker kunnen.
tot volgende week ….nog 8 kruisjes …
ā„ā„